قال العسکری - علیه‏السلام - فی تفسیره:
و اذا قال بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین فقرا فاتحة الکتاب و سورة قال الله تعالی لملائکته اما ترون عبدی؟ هذا کیف تلذذ بقرائة کلامی؟ اشهدکم یا ملائکتی لاقولن له یوم القیامة اقرا فی جنانی و ارق فی درجاتی فلا یزال یقرء و یرقی بعدد کل حرف درجة من ذهب و درجة من فضة و درجة من لؤلؤ و درجة من جوهر و درجة من زبر جد اخضر و درجة من زمرد اخضر و درجة من نور رب العزة؛
و زمانی که بسم الله الرحمن الرحیم، الحمد لله رب العالمین را قرائت کرد و فاتحة الکتاب و سوره خواند، خداوند تعالی خطاب به ملائکه خود می‏گوید: آیا این بنده مرا نمی‏بینید چگونه با قرائت کلام من لذت می‏برد؟ شما را شاهد می‏گیرم، ای ملائکه من هر آینه در روز قیامت به او خواهم گفت: در بهشت من قرائت کن و به درجات بالا ارتقاء پیدا کن؛ پس او دائم قرائت خواهد نمود و به عدد هر حرف، درجه‏ای از طلا، درجه‏ای از نقره، درجه‏ای از لؤلؤ، درجه‏ای از جوهر، درجه‏ای از زبرجد سبز، درجه‏ای از زمرد سبز و درجه‏ای از نور رب العزة به او عطا خواهد شد. 
بحارالانوار، ج 82، ص 221