قال العسکری - علیهالسلام - فی تفسیره:
فاذا رفع یدیه و قال: الله اکبر و اثنی علی الله، قال الله تعالی لملائکته: یا عبادی! اما ترونه کیف کبرنی و عظمنی و نزهنی عن ان یکون لی شریک او شبیه او نظیر و رفع یده و تبرء عما یقوله اعدائی من الاشراک بی؟ اشهدکم انی ساکبره و اعظمه فی دار جلالی و انزهه فی متنزمات دار کرامتی و ابرئه من اثامه و من ذنوبه و من عذاب جهنم و من نیرانها؛
پس وقتی که نمازگزار دو دستش را جهت گفتن : الله اکبر بالا برد و ثنای خدا گوید، خدای تعالی به ملائکه خود چنین میفرماید: ای عبادت کنندگان من! آیا نمیبینید بندهام را که چگونه مرا بزرگ و عظیم شمرد و از شریک و تشبیه و نظیر پاک دانست و دستش را هنگام گفتن تکبیر بلند کرد و دوری جست از گفتههای دشمنان من که برای من شریک قائلند؟ شما را شاهد میگیرم، به درستی که به زودی من او را در دار جلالم بزرگ و عظیم خواهم کرد و پاک میگردانم او را در پاکیزگی دار کرامتم و او را از گناهان پاک میسازم و از عذاب جهنم و آتش آن او را حفظ میکنم.
بحارالانوار، ج 82، ص 221
