قال العسکری - علیهالسلام - فی تفسیره:
و اذا قال بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین فقرا فاتحة الکتاب و سورة قال الله تعالی لملائکته اما ترون عبدی؟ هذا کیف تلذذ بقرائة کلامی؟ اشهدکم یا ملائکتی لاقولن له یوم القیامة اقرا فی جنانی و ارق فی درجاتی فلا یزال یقرء و یرقی بعدد کل حرف درجة من ذهب و درجة من فضة و درجة من لؤلؤ و درجة من جوهر و درجة من زبر جد اخضر و درجة من زمرد اخضر و درجة من نور رب العزة؛
و زمانی که بسم الله الرحمن الرحیم، الحمد لله رب العالمین را قرائت کرد و فاتحة الکتاب و سوره خواند، خداوند تعالی خطاب به ملائکه خود میگوید: آیا این بنده مرا نمیبینید چگونه با قرائت کلام من لذت میبرد؟ شما را شاهد میگیرم، ای ملائکه من هر آینه در روز قیامت به او خواهم گفت: در بهشت من قرائت کن و به درجات بالا ارتقاء پیدا کن؛ پس او دائم قرائت خواهد نمود و به عدد هر حرف، درجهای از طلا، درجهای از نقره، درجهای از لؤلؤ، درجهای از جوهر، درجهای از زبرجد سبز، درجهای از زمرد سبز و درجهای از نور رب العزة به او عطا خواهد شد.
بحارالانوار، ج 82، ص 221
