206 - حدیث تقسیم نماز بین خدا و بنده‏

حدیث قدسی:
قسمت الصلوة بینی و بین عبدی: فنصفها لی، و نصفها لعبدی، فاذا قال: بسم الله الرحمن الرحیم یقول الله: ذکرنی عبدی. و اذا قال: الحمد لله یقول الله: حمدنی عبدی و اثنی علی. و هو معنی سمع الله لمن حمده و اذا قال: الرحمن الرحیم یقول الله: عظمتی عبدی. و اذا قال: مالک یوم الدین یقول الله: مجدنی عبدی و فی روایة: فوض الی عبدی و اذا قال: ایاک نعبد و ایاک نستعین یقول الله: هذا بینی و بین عبدی. و اذا قال: اهدنا الصراط المستقیم یقول الله: هذا لعبدی و لعبدی ما سئل؛
من نماز را بین خود و بنده‏ام تقسیم کرده‏ام، نیمی از آن من است و نیمش از آن بنده‏ام. پس چون بنده گفت: بسم الله الرحمن الرحیم، خدا گوید: بنده‏ام مرا یاد کرد و چون بنده گفت: الحمد لله خدا فرماید: بنده‏ام مرا سپاس گزارد و ستایش گفت. و این است معنی سمع الله لمن حمده و چون گفت: الرحمن الرحیم خداوند گوید: بنده‏ام مرا تعظیم کرد. و چون گفت: مالک یوم الدین خدا گوید: بنده‏ام مرا تمجید کرد. و در روایتی دیگر، کار خود را به من واگذار کرد . و چون گفت: ایاک نعبد و ایاک نستعین خدا می‏فرماید: این بین من و بنده من است. و چون گفت: اهدنا الصراط المستقیم خداوند می‏فرماید: این از آن بنده من است و بنده‏ام آن چه بخواهد از آن اوست. 
المحجة البیضاء، ج 1، ص 388