مقتل امام حسين (علیه السلام) - 85
91 - نيز گويد:
حسين عليه السلام به برادرش عباس فرمود: برادر جان ! نزد اين گروه برو، ببين اگر بتوانى براى باقيمانده امروز جنگ را به تاخير بيندازند، چنين كن . باشد كه امشب را در پيشگاه خدايمان به نماز و دعا و استعانت از خدا و يارى طلبى در جنگ با اينان بگذرانيم .
عباس نزد آنان رفت كه هنوز ايستاده بودند. گفت : ابا عبدالله از شما مى خواهد امروز را برگرديد تا در اين باره بينديشد و به خواست خدا فردا شما را مى بينيم . آنان به عمر سعد خبر دادند. وى به شمر گفت : نظر تو چيست ؟ گفت : نظر من نظر توست ، هر گونه مى خواهى تصميم بگير. گفت : من دوست نداشتم فرمانده باشم ، وادار شدم . به همراهانش گفت : چه كنيم ؟ گفتند: تو اميرى . عمرو بن حجاج گفت : سبحان الله ! اگر اينان ترك و ديلم بودند و از ما امشب را مهلت مى خواستند، سزاوار بود مهلتشان بدهيم تا چه رسد به اينان كه خاندان پيامبرند! عمر سعد گفت : خبر دهيد كه تا فردا مهلتشان مى دهيم . اگر تسليم شدند، آنان را نزد عبيدالله بن زياد مى بريم ، والا با آنان مى جنگيم .
هر دو گروه به لشكرگاه خود برگشتند. شب فرا رسيد. امام حسين عليه السلام آن شب را تا صبح به ركوع و سجودا و گريه و استغفار گذراند. يارانش نيز در زمزمه بودند. صداى زمزمه آنان مثل كندوى زنبور عسل بود. شمر نيمه شب به تجسس آمده بود. عده اى نيز همراهش بودند. به خيمه گاه امام نزديك شدند.
ديدند كه آيه و لا يحسبن الذين كفروا انما نملى لهم ... (226) را مى خواند. يكى از همراهان شمر صدا زد: به خداى كعبه ، پاكان ماييم و آلودگان شماييد و خدا بين ما و شما فاصله انداخته است .
برير بن خضير نماز خود را شكست و ندا داد: اى فاسق فاجر! اى دشمن خدا! اى كسى كه بر پاشنه خود ادرار مى كردى ! آيا امثال شما از پاكان باشدى و حسين بن على از پليدان ؟! به خدا كه تو جز حيوانى نفهم نيستى . بشارت باد تو را به خوارى و عذاب روز قيامت ، اى دشمن خدا! شمر صدا زد: خدا تو و امام تو را بزودى مى كشد. بريلر گفت : آيا مرا از مرگ مى ترسانى ؟ مرگ در كنار پسر رسول خدا برايم محبوبتر از زندگى با شماست . به خدا قومى كه خون ذريه پيامبر و اهل بيت او را بريزند، به شفاعت محمد صلى الله عليه و آله و سلم نمى رسند. مردى از يارانش آمد و گفت : اى برير! ابا عبدالله مى فرمايد به جاى خود برگرد و با آنان سخن مگو. به جانم سوگند اگر مومن آل فرعون قوم خود را نصيحت كرد، من نيز نصيحت كردم و خير خواهى و دعاى خود را به كمال رساندم . (227)
226- سوره آل عمران ، آيه 178 و 179.
227- مقتل الحسين خوارزمى ، ج 1، ص 249.
منبع : مقتل امام حسين (علیه السلام)
تالیف:گروه حديث پژوهشكده باقرالعلوم - جواد محدثى
