مقتل امام حسين (علیه السلام) – 155
26 - شيخ طوسى روايت كرده است :
آن حضرت گفت : (خدايا! اى بلند مرتبه ! اى بزر شوكت ! اى سخت انتقام گيرنده ! اى بى نياز از آفريده ها! اى گسترده كبرياء! اى كه به هر چيز كه بخواهى توانايى ! رحمتت نزديك ، وعده ات راست ، نعمتت فراوان ، آزمايشت نيكوست . آنگاه كه بخوانندت نزديكى ، به آنچه آفريده اى احاطه دارى ، توبه كنندگان را مى پذيرى ، اگر يادت كنند ياد مى كنى . تو را از روى نياز مى خوانم و با تهيدستى به درگاهت مشتاقم و خائفانه به آستانه روى مى آورم و با اندوه ، به درگاهت مى گريم و از روى ناتوانى از تو يارى مى خواهم و بسنده كنان بر تو تكيه مى كنم . بين ما و اين گروه داورى كن .
اينان ما را فريب دادند و يارى مان نكردند. با ما از در نيرنگ در آمدند و ما را كشتند. ما عترت پيامبر تو و فرزندان حبيب تو محمد بن عبدالله صلى الله عليه و آله هستيم ؛ آنكه او را به رسالت برگزيدى و او را امين وحى خويش قرار دادى . پس براى ما از كارمان گشايش و رهايش قرار بده ، به رحمت خودت ، اى مهربانترين مهربانان .
منبع : مقتل امام حسين (علیه السلام)
تالیف:گروه حديث پژوهشكده باقرالعلوم - جواد محدثى
