با توجه به اين مطالب بين امام حسين عليه السلام ومعاويه، درباره مسائل حكومتى، هم به صورت حضورى گفت و گو شده و هم به صورت نامه مطالبى ردّ و بدل شده است.
به هر حال، معاويه نتوانست سيّدالشهداء عليه السلام را مجبور كند و از او براى يزيد بيعت بگيرد; چرا كه آن حضرت چند ويژگى داشت:
1 . شخصيّت و مقام اجتماعى آن حضرت در جامعه آن روز;
2 . معاويه، برادر سيّدالشهداء يعنى امام حسن مجتبى عليه السلام را مسموم كرده بود و از اين حادثه مدّت زيادى نمى گذشت و به رغم اين كه معاويه مى خواست اين دسيسه مخفى بماند، همه مردم بدان پى بردند. از اين رو اگر او به سيّدالشهداء عليه السلام آسيبى مى رساند، برايش خيلى گران تمام مى شد.
3 . علاوه بر آن چه گفته شد، بنا بر يكى از بندهاى صلح نامه ميان امام حسن عليه السلام و معاويه، هرگز آسيبى از جانب معاويه به امام حسن و سيدالشهداء عليهما السلام نبايد مى رسيد. و اين بند از قرارداد را همه مورخان نوشته اند.1
1 . بحار الأنوار: 10 / 115، نصايح كافيه (156 ـ ط.ل) (به نقل از كتاب صلح الحسن عليه السلام: 261، شيخ راضى آل ياسين).
