همان گونه كه گذشت، مدعيان عرفان و تصوّف گرايان به مبارزه با حادثه عاشورا پرداخته اند. عبدالقادر گيلانى كه مبتكر اين شيوه است، نزد اهل تسنّن بسيار گرامى به شمار مى رود. با اين وجود هيچ گاه حقيقت مخفى نمانده و حقايق بر قلم و گفتار برخى از علماى اهل سنّت جارى شده و اين شيوه مبارزه كردن را رد كرده اند.
ابوالفرج ابن جوزى حنبلى كه از دانشمندان بزرگ عامّه است، در اين باره مى نويسد:
قد تمذهب قوم من الجهّال بمذهب أهل السنّة، فقصدوا غيظ الرافضة، فوضعوا أحاديث في فضل عاشوراء، ونحن برآء من الفريقين;1
اين كارها را (يعنى برگزارى جشن و مجالس سرور و شادى در ايّام عاشورا) گروهى از ناصبيان انجام مى دهند تا به واسطه اين اعمال شيعيان را آزار دهند. حتّى آنها براى اين كارها احاديثى جعل مى كنند. ما از هر دو گروه (يعنى هم گروه نخست كه عزاداران باشند و هم گروه دوم كه مجالس سرور در روز عاشورا برپا مى كنند) اعلام بى زارى مى كنيم.
منّاوى كه يكى ديگر از دانشمندان سنّى است، در ردّ اين ديدگاه به نقل از مجدالدين فيروزآبادى (صاحب قاموس) مى نويسد:
ما يروى في فضل صوم يوم عاشوراء والصلاة فيه والانفاق والخضاب والأدهان والإكتحال، بدعة ابتدعها قتلة الحسين رضي اللّه عنه. وفي القنية للحنفية الإكتحال يوم عاشوراء لما صار علامة لبغض أهل البيت وجب تركه;2
آن چه كه در فضيلت روزه روز عاشورا و نماز، انفاق، خضاب كردن، روغن زدن و سرمه كشيدن در آن روز بيان شده است، بدعتى است از بدعت هاى قاتلين امام حسين رضى اللّه عنه و سرمه كشيدن در روز عاشورا نشانه اى است بر دشمنى با اهل بيت عليهم السلام و ترك آن واجب است.
اينان كسانى را كه معتقدند روز عاشورا عيد است و درباره آزردن اهل بيت و شيعيانشان حديث جعل كرده اند، به عنوان «نواصب» و دشمنان اهل بيت عليهم السلام خوانده اند.
1 . الموضوعات: 2 / 199.
2 . فيض القدير: 6 / 306.
