در اين كلام راغب اصفهانى سه نكته وجود دارد:
نكته يكم. آن گاه كه خداوند متعال عبدى از عباد خود را اجتباء مى كند به او عنايت خاصّه اى اختصاص مى دهد كه به بركت آن، انواع نعمت ها براى آن عبد حاصل مى شود.
نكته دوم. اين فيض و خصيصه الاهى عطيّه خداوند و تفضّلى است كه تحصيلى نيست.
نكته سوم. اين معنا به پيامبران اختصاص ندارد؛ بلكه به «من يقاربهم من الصدّيقين والشهداء» نيز حاصل مى شود ـ و منافات ندارد كه مراتب هم محفوظ باشد ـ امّا خداوند متعال اين فيض را به غير از اين ها به ديگر مردم و بندگان نمى دهد.
پس ما به بركت قرآن مجيد و كتاب المفردات فى غريب القرآن راغب اصفهانى كه براى بيان معانى الفاظ قرآن مجيد نوشته شده مى توانيم معناى اجتباء را بفهميم و اين كه ائمه اطهار عليهم السلام از سوى خداوند متعال اجتباء شده اند، يعنى چه.
آرى، خداوند متعال ائمّه اطهار را به سوى خود جذب كرده و به جايى رسانده كه به خودشان اختصاص دارد، و در اين جهت اعمال قدرت نموده كه آن معنا به جز از خدا ساخته نيست.
