اكنون در معناى اطاعت تأمّل و آن را درك نماييم، اگر كسانى نسبت به خداوند متعال چنين اطاعتى داشته باشند كه با وجود مقام «عند اللّه» بودن، «لا يستكبرون عن عبادته» «وهم من خشيته مشفقون» هستند، ناگزير اطاعت از آن ها، اطاعت خداوند متعال مى شود. در حديثى پيامبر خدا صلى اللّه عليه وآله فرمود:
يا علي! من أطاعك فقد أطاعني ومن أطاعني فقد أطاع اللّه ومن عصاك فقد عصاني ومن عصاني فقد عصى اللّه؛1
اى على! آن كس كه تو را اطاعت كند مرا اطاعت نموده است؛ و آن كس كه مرا اطاعت كند همانا خداوند را اطاعت كرده است. و آن كس كه از تو سرپيچى نمايد از من سرپيچى نموده است و هر كس از من سرپيچى نمايد همانا از خداوند سرپيچى كرده است.
چرا اطاعت چنين فردى لازم است؟
چون تمام حركات، سكنات، افعال و تروك او، اطاعت از خداوند متعال است. پس كسى كه مى خواهد مطيع خدا باشد بايد از او اطاعت داشته باشد.
1 . الأمالى، شيخ طوسى: 552، المناقب، ابن شهرآشوب: 3 / 6، بحار الأنوار: 38 / 29، بشارة المصطفى: 420، حديث 28 و ر.ك: المستدرك على الصحيحين: 3 / 128.
