سفير چهارم شيخ جليل ابوالحسن على بن محمد سَمَرى است . تاريخ ولادت او مشخص نيست ولى براى اولين بار به عنوان يكى از اصحاب امام عسكرى عليه السلام شناخته شده است ، (749) كه در بغداد با اشاره حسين بن روح از طرف امام زمان عليه السلام متصدى امر سفارت شد.
در مورد سفارت او خبر معينى نرسيده و تنها اين مطلب را مى توان با تسالم و اتفاقى كه در بين شيعيان درباره سفارت او بوده كشف نمود ، و اين موضوع را مى توان در نتيجه ، كاشف از ابلاغى دانست كه از طرف امام زمان عليه السلام به حسين بن روح شده است . او وظايف خود را در امر سفارت از هنگام وفات حسين بن روح به مدت سه سال ادامه داد. وى گر چه همانند ديگران مورد وثوق و اطمينان بود ولى همانند آن سه سفير فعاليت گسترده اى نداشته است . و اين امر بعيد به نظر نمى رسد زيرا در آن سال ها مملكت اسلامى پر از ظلم و جور و خونريزى ها و درگيرى ها بوده است ، امورى كه با برنامه هاى فرهنگى و اجتماعى منافات داشت و اين خود به تنهايى مى تواند تاءثيرگذار در انقطاع سفارت بعد از وفات او و عزم امام عليه السلام بر انقطاع و شروع غيبت كبرا نيز باشد. و لذا چند روز قبل از وفاتش توقيعى را از امام عليه السلام دريافت مى كند كه حضرت در آن خبر از انتهاى غيبت صغرا و عهد سفارت با مرگ او مى دهد و او را از وصيت كردن به سفارت براى بعد از خودش منع مى نمايد. (750)
راوى مى گويد بعد از شش روز از صدور اين توقيع به خدمت على بن محمد رسيديم در حالى كه در حال احتضار بود. به او عرض شد: وصى تو كيست ؟ فرمود:((براى خدا امرى است كه او رساننده آن است)). اين را گفت و از دار دنيا رحلت نمود.
749- رجال شيخ طوسى ، ص 400.
750- كمال الدين ، ص 516؛ اعلام الورى ، ص 445.
منبع :کتاب موعود شناسی و پاسخ به شبهات
نویسنده :علی اصغر رضوانی
انتشارات مسجد مقدس جمکران
