حکمت 270 نهج البلاغه -ضرورت حفظ اموال كعبه (تاريخي، فقهي، اقتصادى)

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
وَ رُوِيَ أَنَّهُ ذُكِرَ عِنْدَ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ فِى أَيَّامِهِ حَلْيُ الْكَعْبَةِ وَ كَثْرَتُهُ فَقَالَ قَوْمٌ
نقل شده در زمان حكومت عمر، نسبت به فراوانى زيور و زينت هاى كعبه صحبت شد، گروهى گفتند:
لَوْ أَخَذْتَهُ فَجَهَّزْتَ بِهِ جُيُوشَ الْمُسْلِمِينَ كَانَ أَعْظَمَ لِلْأَجْرِ وَ مَا تَصْنَعُ الْكَعْبَةُ بِالْحَلْيِ
آن ها را اگر براى لشگر اسلام مصرف كنی،اجرش بیشتر است كعبه زر و زيور نمى خواهد،
فَهَمَّ عُمَرُ بِذَلِكَ وَ سَأَلَ عَنْهُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ [عليه السلام] فَقَالَ[عليه السلام]:
عمر هم به آن تصمیم گرفت وقتى از امير المؤمنين [عليه السلام] پرسيدند، فرمود)
إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ أُنْزِلَ عَلَى النَّبِيِّ ص وَ الْأَمْوَالُ أَرْبَعَةٌ
همانا قرآن بر پيامبر (ص) هنگامى نازل گرديد كه اموال چهار قسم بود،
أَمْوَالُ الْمُسْلِمِينَ فَقَسَّمَهَا بَيْنَ الْوَرَثَةِ فِى الْفَرَائِضِ
اموال مسلمانان، كه آن را بر اساس سهم هر يك از وارثان ، تقسيم كرد،

وَ الْفَيْ‏ءُ فَقَسَّمَهُ عَلَى مُسْتَحِقِّيهِ
و غنيمت جنگى كه آن را به نيازمندانش رساند،
وَ الْخُمُسُ فَوَضَعَهُ اللَّهُ حَيْثُ وَضَعَهُ
و خمس كه خدا جايگاه مصرف آن را تعيين فرمود،
وَ الصَّدَقَاتُ فَجَعَلَهَا اللَّهُ حَيْثُ جَعَلَهَا
و صدقات ، كه خداوند راه هاى بخشش آن را مشخص فرمود.
وَ كَانَ حَلْيُ الْكَعْبَةِ فِيهَا يَوْمَئِذٍ فَتَرَكَهُ اللَّهُ عَلَى حَالِهِ
و زيور آلات و زينت كعبه از اموالى بودند كه خدا آن را به حال خود گذاشت ،
وَ لَمْ يَتْرُكْهُ نِسْيَاناً وَ لَمْ يَخْفَ عَلَيْهِ مَكَاناً
نه از روى فراموشى آن را ترك كرد، و نه از چشم خدا پنهان بود،
فَأَقِرَّهُ حَيْثُ أَقَرَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ
تو نيز آن را به حال خود واگذار چنانكه خدا و پيامبرش آن را به حال خود واگذاشتند.
فَقَالَ لَهُ عُمَرُ لَوْلَاكَ لَافْتَضَحْنَا وَ تَرَكَ الْحَلْيَ بِحَالِهِ .
پس عمر گفت : اگر تو نبودی ما رسوا میشدیم ، و زیور کعبه را بحال خود گذاشت.