حکمت 271 نهج البلاغه -روش صحيح قضاوت (قضايى)

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
رُوِيَ أَنَّهُ [عليه السلام]
و درود خدا بر او ، فرمود:
رُفِعَ إِلَيْهِ رَجُلَانِ سَرَقَا مِنْ مَالِ اللَّهِ
دو نفر دزد را خدمت امام آوردند كه از بيت المال دزدى كرده بودند،
أَحَدُهُمَا عَبْدٌ مِنْ مَالِ اللَّهِ وَ الْآخَرُ مِنْ عُرُوضِ النَّاسِ
يكى برده اى جزو بيت المال بود، و ديگرى برده مردم،
فَقَالَ ع أَمَّا هَذَا فَهُوَ مِنْ مَالِ اللَّهِ وَ لَا حَدَّ عَلَيْهِ
امام فرمود برده اى كه از بيت المال است حدى بر او نيست،

مَالُ اللَّهِ أَكَلَ بَعْضُهُ بَعْضاً
زيرا مال خدا مقدارى از مال خدا را خورده است،
وَ أَمَّا الْآخَرُ فَعَلَيْهِ الْحَدُّ الشَّدِيدُ فَقَطَعَ يَدَهُ .
اما ديگرى بايد حد دزدى با شدت بر او اجرا گردد (سپس دست او را بريد).

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن