در آنچه پيش از اين گذشت گفته شد كه دوست شريك زندگى است , و او براى انسان به منزله روح در كـالبد است در اين صورت بر انسان حتم است كه با دست و زبان دوستش را يارى كند چه او حـاضـر باشد و يا غايب .
اگر روش او چنين باشد بى شك حق دوستى وحرمت برادرى را رعايت كـرده اسـت .
بـه همين مناسبت احاديث بسيارى از پيامبرخدا(ص ) و ائمه اهل بيت (ع ) در تشويق يارى دادن دوست به دوست وارد شده است : پـيـامـبر خدا(ص ) فرموده است : كسى كه از آبروى برادر مسلمانش دفاع كند بهشت بر اوواجب مى شود. ((395)) نـيز فرموده است : برادر دينى خود را چه ستمكار باشد و چه ستمديده يارى كن ((396)).
معناى ايـن سخن آن است كه اگر او را ستمكار ديدى حق او بر تو ايجاب مى كند كه نزد او روى و او را از ستم كردن بازدارى , و اگر او را ستمديده يافتى از حقوق او بر توست كه نزد او بشتابى و ستم را از او دور كـنـى , اگر چنين كنى دوست خود را چه ظالم باشد و چه مظلوم يارى كرده اى .
از پيامبر خـدا(ص ) پرسيدند چگونه در صورتى كه ستمكار باشد او را يارى كند؟
فرمود: او را از ستم كردن باز دارد.
از امـام حـسـين (ع ) معناى نجدت ((397)) را پرسيدند, فرمود: اقدام به هنگام سختى ,صبر در وقت مصيبت و دفاع از دوستان ((398)) امام صادق (ع ) فرموده است : هر مؤمنى برادر مؤمنش را در حالى كه مى تواند او را يارى كند خوار سازد خداوند او را در دنيا و آخرت خوار خواهد كرد, و اگر او را يارى كندعمل او از روزه يك ماه و اعتكاف در مسجدالحرام افضل خواهد بود. ((399)) نـيز: هر مؤمنى برادر دينى خود را در صورتى كه قادر به نصرت اوست يارى دهدخداوند او را در دنيا و آخرت يارى خواهد كرد, و هر مؤمنى برادر دينى خود را درصورتى كه قدرت بر يارى او دارد خـوار كـنـد خـداوند در دنيا و آخرت او را خوار خواهدساخت ((400)).
زيرا خوار كردن دوست و دسـت بـاز داشـتن از يارى او از زشت ترين صفات به شمار مى رود و دوست شايسته هرگز داراى چـنين صفتى نخواهد بود, از اين رواميرمؤمنان (ع ) فرموده است : بدترين دوستان كسى است كه دوستش را خوار مى كند.
بـاشـكـوهـتـرين مظاهر نصرت كه بيانگر اخلاص سرشار و وفادارى صادقانه و رسوخ محبت است نـصـرت دوسـت در حـال غـيـبت اوست , زيرا اين محبت از شايبه تملق وچاپلوسى پاك و از ريا و خـودنـمايى به دور است , از اين رو پيامبر اكرم (ص ) فرموده است :هر كس دوستش را در غياب او يارى كند خداوند در دنيا و آخرت او را يارى خواهدكرد. ((401)) رفـع عيب از دوست يارى دوست به شمار مى آيد و انسان گريزى از آن ندارد و بر اوواجب است تا آن جـا كه مى تواند غيبت را رد و از او دفاع كند, چنان كه پيامبر خدا(ص )فرموده است : كسى كه بـه برادر مؤمنش كمك كند و غيبتى را كه در مجلسى از اومى شنود رد كند خداوند هزار باب شر را در دنيا و آخرت به روى او مى بندد, و اگر آن رارد نكند در حالى كه بر رد آن توانايى دارد گناه كسى را دارد كه هفتاد بار او را غيبت كرده باشد. ((402)) نـيز: كسى كه در نزد او از برادر مسلمانش غيبت شود و وى در حالى كه بر يارى اوتوانايى دارد او را يارى نكند خداوند او را در دنيا و آخرت خوار خواهد كرد. ((403)) امام صادق (ع ) فرموده است : كسى كه در نزد او برادر مؤمنش غيبت شود و وى او راكمك و يارى دهد, خداوند در دنيا و آخرت او را يارى خواهد كرد, و كسى كه در نزد اوبرادر مؤمنش غيبت شود و او را يارى و از او دفاع نكند خداوند او را در دنيا و آخرت پست و خوار خواهد كرد. ((404))
منبع : کتاب دوست يابى
بنياد پژوهشهاى اسلامى
395- امالى شيخ مفيد, /238.
396- وسائل الشيعه , 1/123.
397- نجدت هم به معناى دليرى و هم به معناى كمك كردن و يارى دادن است .
398- بحارالانوار, 73/44.
399- بحارالانوار, 72/22 و 72/20.
400- وسائل الشيعه , 12/293.
401- بحارالانوار, 74/98.
402- جامع السعادات , 2/299.
403- بحارالانوار, 74/89.
404- جامع السعادات , 2/299.
