همه ما درك مى كنيم كه اجتماع دوستان در يك خانه و بر سر يك سفره بودن دربرانگيختن روح دوسـتى و نزديكى ميان آنها از چه اهميت فوق العاده اى برخوردار است .
اينان از چنين مجالسى بر نمى گردند جز اين كه در بازگشت دلهاشان از محبت لبريز ونفوسشان سرشار از مودت نسبت به يـكـديـگـر اسـت و هـمگى شكرگزار و ثناگوى دوستى هستند كه آنها را مورد لطف قرار داده و مـشـمـول فـضـل و احـسـان خود ساخته است و درنتيجه بر محبت و مودت خويش نسبت به او مى افزايند.
از اين رو روايات بسيارى از ائمه اهل بيت (ع ) در تشويق و ترغيب بر اطعام دوستان واردشده است تا منافع بسيار آن در دنيا و پاداش بزرگ آن در آخرت عايد آنان گردد.
امـيـرمؤمنان (ع ) فرموده است : اگر يك صاع (سه كيلو گرم ) طعام فراهم سازم و برادران دينى خود را بر گرد آن جمع كنم نزد من محبوبتر است از اين كه بنده اى آزادكنم ((666)) .
از سـدير نقل شده كه گفته است : ابوجعفر امام باقر(ع ) به من فرمود: اى سدير آيا هر روزبنده اى آزاد مـى كـنـى ؟
عرض كردم : نه , فرمود: پس هر ماه ؟
عرض كردم : نه , فرمود: پس هرسال ؟
عرض كردم : نه , فرمود: سبحان اللّه آيا دست برادر دينى خود را نمى گيرى و ا ورا به خانه ات نمى برى و اطـعـام نمى كنى , به خدا سوگند اين اطعام از آزاد كردن برده اى از فرزندان اسماعيل (ع ) افضل است ((667)) .
از ابـى بصير نقل شده كه گفته است : سخن از اصحاب ما (برادران مذهبى ) به ميان آمد,گفتم : مـن ناهار و شام نمى خورم مگر آن كه دو يا سه تن يا كمتر يا بيشتر از برادران دركنارم باشند .
ابى عبداللّه (ع ) فرمود: احسان آنها بر تو بزرگتر از احسان تو بر آنهاست .
عرض كردم : فدايت شوم , اين چگونه است و حال آن كه من به آنها طعام مى خورانم , ومالم را براى آنها خرج مى كنم , و خانواده و خدمتكارانم به آنها خدمت مى كنند؟
, فرمود:وقتى آنها بر تو داخل مى شوند رزق فراوانى را بر تو وارد مى كنند و زمانى كه خارج مى شوند با مغفرت و آمرزش الهى بيرون مى روند. ((668)) بـه اسـحـاق فـرمـود: آيـا بـرادران ديـنى تو به خانه ات وارد مى شوند و از طعامت مى خورند واز آشـاميدنيهايت مى نوشند, و پا بر فرش تو مى نهند؟
عرض كردم : آرى , فرمود: بدان آنها از خانه ات بـيـرون نـمى روند جز اين كه بر تو فضيلت دارند .
اسحاق گفت : اى آقاى من , آنها به خانه ام وارد مى شوند, و طعامم را مى خورند و بر روى فرش من مى نشينند بااين همه از خانه ام بيرون مى روند در حـالـى كـه بـر مـن فـضيلت دارند؟
فرمود: آرى آنان روزى خود را خورده اند و گناهان تو و عائله ات را از خانه بيرون برده اند.
نيز: كسى كه برادر دينى خود را اطعام كند پاداش كسى را دارد كه فئامى از مردم رااطعام كرده باشد, پرسيدند فئام چيست ؟
فرمود: يكصد هزار نفر از مردم ((669)) .
نـيـز: يـك وعـده غذا كه برادر مسلمانم نزد من بخورد برايم محبوبتر است از آن كه بنده اى آزاد كنم ((670)) .
از صـحاف روايت شده كه گفته است : ابى عبداللّه (ع ) فرمود: اى حسين آيا برادران دينى خود را دوست مى دارى ؟
عرض كردم : آرى , فرمود: به مستمندان آنها سود مى رسانى ؟
عرض كردم : آرى , فـرمـود: آگـاه باش بر تو واجب است دوست بدارى كسى را كه خدا رادوست مى دارد, اما به خدا سوگند سود نمى رسانى به كسى از آنها مگر آن كه او رادوست بدارى , آيا آنها را به خانه ات دعوت مـى كـنى ؟
عرض كردم : من غذا نمى خورم جز وقتى كه دو يا سه مرد از آنها يا كمتر و يا بيشتر در كـنـارم بـاشـند, ابى عبداللّه (ع ) فرمود:آگاه باش احسان آنها به تو بيشتر از احسان تو به آنهاست , عـرض كـردم : فـدايـت شـوم ,طـعـام خود را به آنها مى خورانم , و آنها را در خانه و زندگيم وارد مى كنم , با اين حال احسان آنها بر من بيشتر است ؟
فرمود: آرى , آنها وقتى داخل خانه ات مى شوند باآمرزش تو و عائله ات وارد مى شوند و هنگامى كه از خانه ات خارج مى شوند گناهان تو وعائله ات را به همراه خود بيرون مى برند. ((671))
منبع : کتاب دوست يابى
بنياد پژوهشهاى اسلامى
666- بحارالانوار, 71/366.
667- اصول كافى , 2/202.
668- بحارالانوار, 71/375.
669- ثواب الاعمال و عقاب الاعمال , /164.
670- اصول كافى , 2/203.
671- اصول كافى , 2/201, بحارالانوار, 71/362.
