حضرت على (ع ) در بستر شهادت به فرزندان خود گفت : زود باشد كه فتنه ها رو به شما آورد از هر جانب . و منافقان اين امت كينه هاى ديرينه خود را از شما طلب نمايند و انتقام از شما بكشند، پس بر شما باد به صبر كه عاقبت صبر نيكو است پس به جناب امام حسن و امام حسين (ع ) فرمود كه : بعد از من به خصوص بر شما فتنه هاى بسيار واقع خواهد شد از جهت هاى مختلف ، پس صبر كنيد تا خدا حكم كن ميان شما و دشمنان شما، او بهترين حكم كنندگان است . پس رو كرد به امام حسين (ع ) و فرمود: اى ابوعبدالله تويى شهيد اين امت ، پس بر تو باد به تقوى و صبر بر بلا.
اين را گفت و ساعتى مدهوش شد، چون به هوش آمد گفت : در اين وقت رسول خدا (ص ) و عمويم حمزه و برادر من جعفر به نزد من آمدند گفتند كه : زود بيا به نزد ما كه ما مشتاقيم به سوى تو، پس ديده هاى خود را گردانيد و به اهل بيت خود نظر كرد فرمود كه : همه را به خدا مى سپارم ، خدا همه را به راه حق درست بدارد و از شر دشمنان حفظ نمايد خدا خليفه من است بر شما،: و خدا بس است براى خلافت و نصرت پس گفت : بر شما باد سلام اى رسولان وحى پروردگار من ، و گفت : (لمثل هذا فليعمل العاملون )(408) (ان الله مع الذين اتقوا و الذين هم محسنون ) (409)يعنى : براى مثل اين ثواب و منزلت بايد كه عمل كند عمل كنندگان ، به درستى كه خدا با آنهاست كه پرهيزگارى كردند و آنها كه نيكوكار بودند. پس جبين مبينش در عرق نشست و مشغول ذكر خدا گرديد، رو به قبله آورد و ديده هاى خود را بر هم گذاشت ، دست ها و پاهاى مبارك خود را به سوى قبله كشيد و شهادت به وحدانيت الهى و رسالت پيامبر داده ، به قدم شهادت به سوى رياض رضوان خراميد.(410)
408-صافات /آيه 61
409-نحل /آيه 128.
410-بحار الانوار ج 42 ص 293 - 292
