دعا و شفا

دعا و شفا
دعا معراج مومنین و راه زندگی - 33
از امام كاظم‏عليه السلام روايت شده است:
"لكلّ داء دعاء، فإذا أُلهم العليل الدعاء، فقد اُذن في شفائه والدعاء أفضل من‏قراءة القرآن لأنّ اللَّه عزّ وجلّ يقول: ما يعبأ بكم ربّي لولا دعاؤكم فقد كذّبتم فسوف‏يكون لزاماً."
بحار الانوار، ج‏93، ص‏292
"هر دردى دعايى دارد؛ پس اگر دعا به بيمار الهام شد، اجازه شفايش داده‏شده است."
وقتى در بيمار حالت دعا و توجّه به سوى خداى سبحان پديدار مى‏شود،بدين معنى است كه شفاى او نزديك گشته است، ولى بيمارى كه خدا را نخواندشفايش به تأخير مى‏افتد و يا اصلاً بهبود نمى‏يابد. سپس امام مى‏افزايد:
"دعا از قرائت قرآن بهتر است زيرا خداوند مى‏فرمايد: "اگر دعاى شمانبود، خداوند من چه اعتنايى به شما مى‏كرد؟ پس شما تكذيب كرديد و بزودى‏گرفتار خواهيد شد."
آنچه من از اين سخن برداشت مى‏كنم اين است كه دعايى كه از خواندن قرآن‏برتر و بهتر به شمار مى‏آيد به معنى لقلقه زبان و تلاوت بعضى از ذكرها و دعاهانيست، زيرا اينگونه تلاوتى به شك از خواندن قرآن بهتر نيست مقصود، حقيقت‏دعاست؛ يعنى حقيقت اتّصال دل انسان به خداوند. راوى از امام روايت مى‏كند:
"إنّ الدعاء يدفع من البلاء ما قدّر وما لم يقدَّر. قيل: وكيف يدفع ما لا يقدّر؟قال: حتى لا يكون"
بحار الانوار، ج‏93، ص‏292
"دعا، بلاى مقدّر و غير مقدّر را دفع مى‏كند.
از او مى‏پرسند: چگونه بلاى نامقدّر را دفع مى‏كند؟
مى‏گويد: اينگونه كه آن بلا مقدّر نشود."
يكبار انسان دعا مى‏كند تا بلا از او رفع شود و يكبار دعا مى‏كند تا بلا از او منع‏گردد، زيرا در عالم علوى و در لوح محفوظ، مقدّرات انسان معيّن شده است،بعضى از اين مقدّرات ممكن است بلا و بيمارى باشد، پس وقتى انسان دعا بخواندخداوند اين بيمارى و يا بلاى مقدّر را از او منع مى‏كند و مقدّرات ناگوار را رفع‏مى‏نمايد.
وقتى در شبهاى رمضان مى‏خوانيم:
و اينكه مقرّر فرمائى در قضا و قَدَرت، درازى عمرم را در خير و تندرستى‏وفراوان كنى روزيم را و قرار دهى مرا از كسانى كه يارى كنى باو دينت را و بجاى من‏ديگرى را نگزارى.
پس خداوند دعايت را مستجاب مى‏دارد و طول عمر و عافيت، عنايت‏مى‏فرمايد.
معاوية بن عمّار روايت مى‏كند كه از امام پرسيد:
"دو مرد باهم به مسجد در آمدند، در زمانى واحد نماز آغاز كردند، پس‏يكى از قرآن چيزى خواند و تلاوتش بيش از نيايشش بود و ديگرى نيايش كردونيايشش از تلاوتش بيشتر بود، سپس در زمانى واحد نماز را به پايان بردندوبازگشتند، كداميك برتر و بهترند؟"
امام فرمود:
"در هر دو فضل هست، هر دو نيك‏اند."
راوى گفت:
"من دانستم كه هر دو كارشان نيك و خوب است."
فرمود: دعا بهتر است، آيا سخن خدا را نشنيده‏اى كه: "مرا بخوانيد تا براى‏شما استجابت كنم، آنان كه از عبادت من سر مى‏پيچند بزودى به زارى و خوارى‏داخل جهنّم خواهند شد." و به خدا آن بهتر است سه بار آيا اين عبادت‏نيست؟ آيا سختتر و محكمتر نيست؟ بخدا سختتر و شديدتر است سه بار
بحار الانوار، ج‏93، ص‏292
امام عبادتى را كه اين آيه بدان اشاره مى‏دارد دعا مى‏داند. بنابر اين كسانى كه‏دعا نمى‏خوانند از بندگى خدا سر مى‏پيچند.
در اينجا لازم است بار ديگر به اين مطلب اشاره كنيم كه بهتر و برتر بودن دعااز قرائت قرآن، محدود به دعا خواندن خالى و خشك نيست، بلكه آن دعايى‏است كه بين انسان و خدا ارتباط بر قرار مى‏كند و دلش را از ايمان و خشيت خداوندلبريز مى‏سازد، دعايى است كه آدمى را از درّه هوى، هوس، شهوت و زنجيرهاى‏نفس تا قلّه اوليا و صدّيقين و صالحين بالا مى‏برد.

منبع : دعا معراج مومنین و راه زندگی
نویسنده : آیت الله  محمّدتقى المدرسى‏

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن