اگر انسان از روزهاى اول ماه مبارك رمضان استفاده نكرده، نبايد نااميد شود بلكه از روزهاى باقى مانده استفاده كرده، چرا كه امكان بهره مندى از رحمت اين ماه مبارك فراهم مى باشد و تمام شنيده هاى آموزنده و آموزه هاى اسلامى براى انسان هاى بيدار دل و روشن ضمير اتمام حجت است. حال اگر كسى اين آموزه ها را به كار گيرد، چه سعادتمند انسانى است، چراكه بر اساس حجت و دليل، حيات معنوى يافته است و اگر ـ خداى ناكرده ـ در وادى تباهى گرفتار شد، در واقع به اختيار خود و على رغم اتمام حجت، خويشتن را به هلاكت انداخته است.
خداى متعال در اين باره مى فرمايد:
(... لِّيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَن بَيِّنَة وَيَحْيَى مَنْ حَىَّ عَن بَيِّنَة...)؛(4) تا اين كه هلاك شود آن كه هلاك شد از روى دليلى روشن، و زنده شود آن كه زنده شد از روى دليلى روشن.
براى اين جهت دعاهاى وداع ماه مبارك رمضان از وسايل ممتازى است كه از معصومان (عليهم السلام) رسيده است و در كتاب هاى دعا، از جمله در كتاب الدعاء والزيارة (5) آمده است. نگاهى از سر تأمل در اين دعاها و توجه به نيايش ها و خواسته هاى معصومان از خداوند به هنگام وداع اين ماه، ما را در به فعليت
درآوردنِ توانِ بهره گرفتن از كرامات اين ماه يارى خواهد كرد. مسلماً بسيارند كسانى كه از اين نعمت ها محرومند، چراكه چنين آموزه ها و آموزگارانى ندارند، پس سعى كنيم از روزها و شب هاى اين ماه استفاده اى در خور و شايسته كنيم، زيرا اين فضايل و بركات از اختصاصات ماه مبارك رمضان است و با سرآمدن اين ماه، خوان بركت و بالندگى آن نيز برچيده خواهد شد. البته شب و روز عيد فطر نيز بركات و آثار ويژه اى دارد كه با سرآمدن روز عيد، بركات اين روز نيز به سر خواهند آمد.
