قالَ رَسُولُ الله ـ صلّى الله عليه وآله وسلّم ـ لِجَابِرِبنِ عَبدِاللهِ: يا جَابِرُ هذَا شَهرُ رَمَضان مَن صامَ نَهارَهُ، وَقامَ وَرداً مِن لَيلِه وَعَفَّ بَطنُهُ وَفَرَجَهُ وَكَفَّ لِسانَهُ خَرَجَ مِن ذُنُوبِه كَخُرُوجِه مِنَ الشَهر. فَقالَ جابِرُ: يا رَسُولَ الله ما اَحسن هَذا الحَدِيث فقال رسُولُ الله ـ صلّى الله عليه وآله وسلّم ـ يا جابرُ وما اَشَدَّ هَذِه الشُرُوط. (1)
وقالَ ـ صلّى الله عليه وآله وسلّم ـ : شهْرُ رَمَضَانَ شَهرُ فَرِضَ اللهُ عَلَيْكُمْ صَيامَهُ فَمَن صامُهُ اِيماناً وَاحتساباً خَرَجَ مِن ذُنُوبِهِكَيوم وَلَدتهُ اُمَّه. (2)
رسول خدا ـ صلّى الله عليه وآله وسلّم ـ به جابر فرمود: اى جابر! اين ماه رمضان است. هر كس آن را روزه بدارد و پاره اى از شبش را به عبادت بايستد و شكم و عورت خود را از حرام باز دارد و زبان خود را نگاه بدارد، از گناهان خود ـ مثل بيرون رفتن او از ماه ـ بيرون مى رود.
جابر عرض كرد: يا رسول الله! اين حديث چه نيكو است. پيغمبر اكرم ـ صلّى الله عليه وآله وسلّم ـ فرمود: و چقدر اين شروط سخت است.
روايت ديگر:
رسول خدا ـ صلّى الله عليه وآله وسلّم ـ فرمود: ماه رمضان، ماهى است كه خدا روزه آن را بر شما واجب كرده. پس هر كس از روى ايمان و براى طلب اجر و ثواب، اين ماه را روزه بگيرد، از گناهان بيرون مى رود. مانند: روزى كه مادر، او را زاييد.
پاورقى:
[1] ـ وافى، ج 7، ص 55، ب 58. سزاوار است روزه داران خطبه مفصّله اى را كه در كتب ادعيّه و حديث از پيغمبر(صلى الله عليه وآله)روايت شده و مشتمل بر فضايل اين ماه و ترغيب به مكارم اخلاق و فضيلت تلاوت قرآن و دعا و توبه و احسان و اداى صدقات است، به دقّت مطالعه فرمايند.
[2] ـ همان.
