غديريه سراى ديگر اين عصر ابوالحجاج بغدادى (متوفى 391) مى باشد كه ابياتى از غديريه اش نقل مى شود:
يا صاحب القبة البيضاة فى النجف من زار قبرك و استشفى لديك شفى زوروا ابا الحسن الهادى لعلكم تحظون بالاجر و الاقبال و الزلف ... انى اتيتك يا مولاى من بلدى مستمسكا من جمال الحق بالطرف ... و ان اسمائك الحسنى اذا تليت على مريض شفى من سقمه الدنف ... لا قدس الله قوما قال قائلهم بخ بخ لك من فضل و من شرف بايعوك بخم ثم اكدها. محمد بمقال منه غير خفى عاقوك و اطرحوا قول النبى و لم يمنعهم قوله هذا اخى خلفى
اى صاحب بارگاه تابان نجف! آن كس كه تو را زيارت كرد و از تو شفا طلبيد قطعا درمان يافت زيارت كنيد امام على الهادى را تا به پاداش و اجر و اقبال نائل آئيد.
زيارت كنيد آن كسى را كه، نجواى شما در آنجا مسموع است و هر گرفتارى او را زيارت كرد حاجتش روا شد هر وقت به در حرمش رسيدى احرام ببند لبيك گويان وارد حرم شو و دور حرمش هروله كن بگو: من به آرزوى زيارت تو از وطن خارج و در حالى كه رشته ولايتت را به چنگ مى فشارم شرفياب خدمت تو شده ام. هرگاه نامهاى مبارك شما بر مريض خوانده شود، از درد و مرض خلاصى مى يابد.
خداوند نيامرزد آن جماعت (منافق) را كه سخنگويشان به فضل و شرف تو آفرين گفت (چرا كه آن گروه پيمان خود را شكستند) آنان در روز غدير خم با تو بيعت كردند، پيامبر در آن روز با بيانى رسا چنين تاكيد فرموده بود كه (اين على پس از من ولى شماست هر كس دست به دامان او زند، هرگز دچار خوف و واهمه اى نخواهد شد)
ولى ترا عقب زدند و سخن رسول خدا را زير پا افكندند و سخن پيامبر را كه فرمود اين برادر و خليفه من است از اين حق كشى آنها را باز نداشت.
