اين سخن خلاف حقايق تاريخى است; چرا كه به طور مفصّل بيان خواهيم كرد كه بزرگان صحابه و شخصيت هايى معروف آن زمان با ولايت يزيد مخالف بوده اند; به همين جهت، معاويه با مشكلات فراوانى روبه رو شد و به روش هاى گوناگونى دست زد تا بتواند مخالفان خود را در برنامه جانشينى يزيد، سركوب كند.
البته كسانى مثل جابر بن عبداللّه انصارى، ابو سعيد خُدرى، سهل بن سعد انصارى، زيد بن ارقم و ديگر صحابه درباره جانشينى يزيد سكوت كردند. روشن است كه سكوت آنها هيچ دلالتى بر رضايتشان ندارد; چرا كه آنان در حال تقيّه بوده اند و تقيّه در بين صحابه به ويژه در زمان معاويه رايج بوده است. آنان مى ترسيده اند كه آن چه بر سر ديگران آمده، بر سرشان بيايد... .
پس سكوت صحابه رسول خدا صلى اللّه عليه وآله دليل بر رضايت آنان از كار معاويه نمى تواند باشد.
ديگر اين كه همكارى جمعى از صحابه با معاويه، با زور، پرداخت پول، ترساندن و يا تهديد به كشتن آن ها بوده است.
