بنابر تصريح منابع تاريخى، نخستين كسى كه با ابوبكر بيعت كرد، عمر بن خطّاب بود. بعد از او يك يا دو نفر از مهاجرين فقط(!!) و پس از آن، اندكى از انصار كه اوّلين آن ها بشير بن سعد بود، بيعت كردند، ولى بسيارى از انصار و ديگر مهاجرين و به خصوص تمام بنى هاشم و بزرگان صحابه رسول خدا صلى اللّه عليه وآله هيچ يك در سقيفه حاضر نبودند و با او بيعت نكردند.
آن چه گذشت بحث به اصطلاح «كبروى» بود، اكنون بحث را در «صغرى» پياده مى كنيم.
در بحث از حقيقت بيعت عنوان شد كه بيعت، يك قرارداد اجتماعى است، به راستى اجتماعى كه در اثر بيعت آنان، امامت ابوبكر تحقّق پيدا كرد كدام است؟
آن چه از ادلّه مسلّم و تاريخى قطعى برمى آيد، بيعت كنندگان با ابوبكر در سقيفه بنى ساعده چهار نفر بوده اند:
1 . عمر بن خطّاب،
2 . سالم مولاى ابى حذيفه،
3 . ابو عبيده جرّاح،
4 . پيرمردى به سيماى اهل نجد.1
آيا با بيعت اين افراد معدود (كه در واقع، افرادى هم نبوده اند، بلكه دو فرد بوده اند) معقول است كه وجوب اطاعت ابوبكر بر تمام امّت اسلامى در شرق و غرب عالم ثابت شود؟
منبع: کتاب جانشین پیامبر کیست ؟
نوشته آیت الله سید علی میلانی
1 . ر.ك: تاريخ طبرى: 3 / 206 ـ 201، البداية والنّهايه: 6 / 225، الكامل في التاريخ: 2 / 223.
