گواهى مى دهم كه شما پيروزمندان به كرامت خدا هستيد.
راغب اصفهانى مى گويد:
الفوز: الظفر بالخير مع حصول السّلامة.1
پس ائمّه عليهم السلام ظفر يافتگان به خير با كمال رضا و خوشى هستند، امّا كدام خير؟ مى فرمايد: به «كرامته». ائمّه ظفر يافتگان به كرامت خدا هستند، كرامت الاهى بايد مقام بلندى باشد تا در مقام تجليل از ائمّه بگوييم به آن ظفر يافته اند، و ما پيش تر به گوشه اى از حقيقت معناى «كرامت خدا» ائمّه را در شرح «وعباده المكرّمين الّذين لا يسبقونه بالقول وهم بأمره يعملون» اشاره نموديم.2
و بنابراين باء «بكرامته» زائده است.
و ممكن است باء در اين جا سببيّه باشد، كه خداوند چون آن مقام بلند را به ائمّه عنايت كرده، پس آن حضرات پيروزمندان هستند، چنان كه پيش تر مطالبى در اين باره با ذكر برخى آيات گذشت.
و بيان اول بهتر به نظر مى رسد. واللّه العالم.
اِصْطَفاكُمْ بِعِلْمِهِ، وَارْتَضاكُمْ لِغَيْبِهِ، وَاخْتارَكُمْ لِسِرِّهِ، وَاجْتَباكُمْ بِقُدْرَتِهِ، وَاَعَزَّكُمْ بِهُداهُ، وَخَصَّكُمْ بِبُرْهانِهِ، وَانْتَجَبَكُمْ لِنُورِهِ، وَاَيَّدَكُمْ بِرُوحِهِ، وَرَضِيَكُمْ خُلَفاءَ في اَرْضِهِ، وَحُجَجاً عَلى بَرِيَّتِهِ، وَاَنْصاراً لِدينِهِ، وَحَفَظَةً لِسِرِّهِ، وَخَزَنَةً لِعِلْمِهِ، وَمُسْتَوْدَعاً لِحِكْمَتِهِ، وَتَراجِمَةً لِوَحْيِهِ، وَاَرْكاناً لِتَوْحيدِهِ، وَشُهَداءَ عَلى خَلْقِهِ، وَاَعْلاماً لِعِبادِهِ، وَمَناراً في بِلادِهِ، وَاَدِلاَّءَ عَلى صِراطِهِ.
عَصَمَكُمُ اللَّهُ مِنَ الزَّلَلِ، وَآمَنَكُمْ مِنَ الْفِتَنِ، وَطَهَّرَكُمْ مِنَ الدَّنَسِ، وَاَذْهَبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ وَطَهَّرَكُمْ تَطْهيراً؛
او شما را به دانش خويش برگزيد و براى غيب خود پسنديد و براى حفظ سرّ خويش برگزيد و به قدرت خود ممتاز ساخت و به هدايت خود عزّت داد و به برهان خود مخصوص نمود و براى نور خويش انتخاب كرد و با روح خود تأييد فرمود.
او شما را جانشينان خويش در روى زمين، حجّت هاى او بر بندگان، ياران دين خود و نگهبانان راز و گنجينه داران دانش، امانتداران حكمت، مفسّران وحى، بنيان هاى توحيد، گواهانِ بر آفريدگان، پرچم هاى برافراشته براى بندگانش، نشانه هاى روشن در شهرها و راهنمايان راهش قرار داد.
خداوند شما را از لغزش ها نگاه داشت و از فتنه ها ايمن ساخت و از هر گونه آلودگى پاكتان نمود و هر پليدى را از شما زدود و شما را پاك و پاكيزه ساخت.
1 . المفردات في غريب القرآن: 387.
2 . ر.ك: جلد يكم، صفحات 388 ـ 398 از همين كتاب.
