ما پيش تر روايت حذيفة بن يمان را ـ كه قاضى حسكانى با همين سند نقل كرده ـ آورديم. اما بخارى علّت مباهله، نزول آيه مباركه و خروج پيامبر به همراه على، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام را ذكر نكرده است!
پوشيده نيست كه روايت وى تحريف شده وعبارات آن كاملاً از هم گسسته و نامتناسب است. او مى گويد: «به نزد وى آمدند و خواستند مباهله كنند يكى به ديگرى گفت: اين كار را نكن».
خوب به عبارت او دقّت كنيد:
«آنان آمدند، مى خواستند با ايشان مباهله كنند».
اين نشان مى دهد كه بى شك چيزى روى داده است كه:
«يكى به ديگرى گفت...».
حال بايد پرسيد: چه چيزى روى داد كه ماجراى مباهله رخ داد و يكى از اين دو نفر به همراه خود گفت: مباهله نكنيم و از اين كار انصراف بدهيم؟!!
از طرفى، به نقل بخارى دقّت كنيد، او مى گويد: «گفتند: هر چه بخواهى به تو عطا مى كنيم».
اين در حالى است كه پيامبر صلى الله عليه وآله چيزى از آنان نخواسته بود، و فقط آن دو را به پذيرش اسلام و تعاليم آن دعوت كرده بود كه آن ها نپذيرفتند و از همين رو به جنگ دعوتشان نمود و با شنيدن اين سخن، دو شخص مذكور، درخواست صلح و پرداخت جزيه نمودند.
پيامبر صلى الله عليه وآله نيز با درخواست آن ها موافقت نمود و على عليه السلام صلح نامه اى را تنظيم كرد و آن را نوشت.
