ابن روزبهان نيز درباره آيه مباركه مباهله اظهار نظر كرده است. وى مى گويد:
رويه مباهله كنندگان اين بوده كه اهل بيت و نزديكان خود را دعوت مى كردند تا لعن و نفرين، ساير افرادشان را نيز در برگيرد. از همين رو رسول خدا صلى الله عليه وآله فرزندان و زنان خود را به مباهله دعوت كرد. در اين جا منظور از «أَنفُس»، مردان است.
گويا آن حضرت مأمور بودند زنان، فرزندان و مردان بسيار نزديك خود را به مباهله ببرند. زنان همان فاطمه، فرزندان نيز حسن و حسين و منظور از مردان رسول خدا و على بودند.
در خصوص ادّعاى تساوى بين پيامبر و على عليه السلام بايد گفت: اين ادّعا كاملاً باطل است و اعتقاد به عدم تساوى، از ضروريات دين است; چرا كه هيچ يك از مسلمانان با پيامبر صلى الله عليه وآله برابر نيستند و هر كس چنين ادّعايى كند از دين خارج گشته و مرتد به شمار مى رود.
چطور مى توان كسى را در تراز پيامبرى قرار داد كه خاتم پيامبران بوده و برترين اولوالعزم به شمار مى رود در حالى كه على هيچ كدام را نداشته است؟
آرى، شكى نيست كه بر اساس اين آيه امير مؤمنان على داراى فضيلت بسيارى است، ليكن اين امر به معناى دلالت آيه بر امامت وى نيست.1
1 . ابطال الباطل، ر.ك: احقاق الحق: 3 / 62.
