علماى اهل سنّت علاوه بر اين روايات، احاديث ديگرى را نيز در تفسير آيه مباركه نقل مى كنند كه اگر نگوييم اين روايات بر مدّعاى ما دلالت دارند، دست كم با سبب حقيقى نزول آيه منافات ندارند.
درباره اين دسته از روايات احتمال دارد كه شرايط به راوى اجازه نداده تصريح كند كه اين آيه در روز غدير خم نازل شده،
يا اين كه وى تصريح كرده، اما عبارات او تحريف شده است.
يكى از اين روايات، روايتى است كه ابوشيخ از حسن نقل مى كند:
رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود:
خداوند مرا مبعوث گردانيد تا رسالتى را به انجام برسانم. من ديدم اين فرمان بر من سنگين است. مى دانستم كه مردم مرا تكذيب مى كنند. در اين راستا بود كه آيه (يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ) نازل شد و به من گفته شد: يا اين رسالت را ابلاغ كنم يا اين كه مرا عذاب مى كند.
روايت ديگرى را در اين زمينه عبد بن حميد، ابن جرير، ابن ابى حاتم و ابوشيخ از مجاهد چنين نقل مى كنند:
هنگامى كه آيه (يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ)، نازل شد، آن حضرت عرض كرد: پروردگارا! من دست تنها هستم. چه كار كنم تا مردم به پيرامون من جمع شوند؟!
در اين هنگام آيه (وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ) نازل شد.
آن چه درباره آيه تبليغ بيان شد، خلاصه اى از مباحث بود كه براى پويندگان راه هدايت، همين اندازه كافى است. خداوند ولىّ توفيق است.
