حقيقت همان است كه ائمه ما اهل بيت پيامبر عليهم السلام بيان كرده و حافظان بزرگ حديث و علماى نامدار اهل سنّت از شمارى از صحابه نقل كرده اند;
اين آيه در روز غدير خم و پس از خطبه رسول خدا صلى الله عليه وآله نازل شد، همان خطبه اى كه در آن رسول خدا صلى الله عليه وآله پس از بالابردن دست حضرت على عليه السلام فرمود:
من كنت مولاه فعليٌّ مولاه، اللهمّ والِ من والاه، وعادِ من عاداه...;
هر كس من مولاى او هستم، على مولاى اوست. خدايا! كسى كه او را دوست بدارد دوست بدار و هر كس او را دشمن بدارد او را دشمن بدار!
