اين روايت را خطيب بغدادى اين گونه نقل مى كند:
عبدالله بن علىّ بن محمّد بن بشران،1 از علىّ بن عمر حافظ، از ابونصر حبشون بن موسى بن ايّوب خلاّل، روايت مى كند كه علىّ بن سعيد رملى، از ضمرة بن ربيعه قرشى، از ابن شوذب، از مطر ورّاق، از شهر بن حوشب نقل مى كند كه ابوهريره مى گويد:
هر كس روز هجدهم ذى حجه را روزه بگيرد، خداوند پاداش روزه شصت ماه را برايش مى نويسد. اين روز، همان روز غدير خم است كه رسول خدا صلى الله عليه وآله دست على بن ابى طالب عليهما السلام را گرفت و فرمود:
ألست وليّ المؤمنين؟!
آيا من ولىّ مؤمنان نيستم؟!
پاسخ دادند: چرا همين طور است، اى رسول خدا!
فرمود:
من كنت مولاه فعلي مولاه;
هركه من مولاى او هستم، على مولاى اوست.
سپس عمر بن خطّاب گفت: تبريك مى گويم، اى فرزند ابو طالب! مولاى من و مولاى همه مسلمانان شدى.
آن گاه خداوند اين گونه نازل كرد:
(الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ).2
و هر كس روز بيست و هفتم رجب را نيز روزه بگيرد، پاداش روزه شصت ماه برايش نوشته مى شود. آن روز، اولين روز نزول جبرئيل بر حضرت محمد صلى الله عليه وآله و اعلام رسول شدن آن حضرت است.
اين روايت از طريق حبشون مشهور است و گفته مى شد كه فقط وى اين روايت را نقل كرده است.
لكن احمد بن عبدالله بن نيرى نيز پس از وى، اين روايت را از على بن سعيد نقل مى كند.
خطيب بغدادى در ادامه به ذكر سند اين نقل به صورت تفصيلى مى پردازد و مى گويد:
ازهرى، از محمّد بن عبدالله برادرزاده ميمى نقل مى كند كه احمد بن عبدالله بن احمد بن عبّاس بن سالم بن مهران، مشهور به ابن نيرى برايش اين گونه روايت را املا كرده:
علىّ بن سعيد شامى، از ضمرة بن ربيعه، از ابن شوذب، از مطر، از شهر بن حوشب نقل مى كند كه ابوهريره مى گويد:
هر كس روز هجدهم ذى حجه را روزه بگيرد... (آن گاه حديث بالا، يا مشابه آن را نقل كرد).3
1 . همان گونه كه در آينده خواهد آمد، صحيح اين است كه وى همان علىّ بن محمّد بن عبدالله بن بشران است.
2 . سوره مائده: آيه 6.
3 . تاريخ بغداد: 8 / 290.
