از جمله ادله عقلى كه بر وجود امام زمان عليه السلام استدلال كرده اند برهان تجلى اعظم است و تقرير آن چنين است :
الف : تجليات كه همان ظهورات است در قرآن و روايات به آن اشاره شده است ، آنجا كه خداوند مى فرمايد:كل يوم هو فى شاءن(593) ؛((هر روز خداوند در شاءنى است .))
ب : اين تجليات و ظهورات ، انفطار موجودات از ذات واجب الوجود است كه همگى به نحو قيام فعل به فاعل به او قائمند.
ج : اسماى الهى معرف صفات جمالى و جلالى ذات اقدس حقند ، و اين اسما به اعتبار جامعيت برخى بر برخى ديگر ، فضيلت و برترى دارند.
د: وجود اسم اعظم خداوند تجلى اعظم لازم دارد كه همان انسان كامل است كه فردى از او شايسته تر نيست . و آن مظهر اتم و كعبه كل و مظهر اسم اعظم الهى در اين زمان ، خاتم اوليا حضرت مهدى عليه السلام است ، و ديگر ابدال و اوتاد كمل و آحاد و افراد غير كمل به فراخور حظ و نصيبشان از تحقق به اسماى حسنا و صفات علياى الهيه ، به آن مركز دايره كمال ، قرب معنوى انسانى دارند.
593- سوره الرحمن ، آيه 31.
منبع :موعود شناسی وپاسخ به شبهات
نویسنده: علی اصغر رضوانی
انتشارات مسجد مقدس جمکران
