شيخ طبرسى رحمة الله عليه در كتاب((الاحتجاج))دو نامه اى را كه از ناحيه مقدسه حضرت مهدى عليه السلام براى شيخ مفيد رحمة الله عليه فرستاده شده نقل كرده است . در اين دو نامه اشاره به برخى مطالب صحيح و عالى شده و نيز از برخى مسائل به طور رمز و اشاره خبر داده است . (839)
نامه اول در اواخر ماه صفر سال 410 هجرى ، سه سال قبل از وفات شيخ مفيد رحمة الله عليه به دست او رسيده است و نامه دوم در سال 412 هجرى يعنى يك سال قبل از وفات شيخ به دست او رسيده است . و اين در حقيقت بعد از گذشت هشتاد سال از وفات شيخ على بن محمد سمرى سفير چهارم است كه همان انتهاى غيبت صغرا و شروع غيبت كبرا در سال 329 هجرى است .
فرستنده نامه اول مى گويد: اين نامه را از منطقه اى كه متصل به حجاز است آورده است . و از اين كلام استفاده مى شود كه امام در آن هنگام در نواحى حجاز ساكن بوده است ، و اين نامه را به توسط برخى از خواص به شيخ مفيد رحمة الله عليه فرستاده اند.
نامه دوم نيز در اول ماه شوال سال 412 از ناحيه مقدسه براى شيخ فرستاده شد و در روز پنجشنبه 23 ماه ذى حجة همان سال به دست شيخ رسيده است . يعنى سه ماه و هفت روز كم در بين راه در دست قاصد بوده است .
هر دو خطاب به املاى حضرت مهدى عليه السلام و خط برخى از ثقات و معتمدين نزد امام زمان عليه السلام بوده همان گونه كه از ظاهر رساله اولى و نص رساله دوم استفاده مى شود. و آخر هر دو نامه مزين به چند سطرى كم از خط خود امام است كه شهادت و گواهى بر صحت نامه است . امام در آن كلمات به شيخ مفيد رحمة الله عليه امر مى كند تا اين رساله را از هر كس مخفى بدارد ولى نسخه اى از آن را بردارد تا موثقين از اصحابش بر آن مطلع شده يا شفاهاً به اطلاع آنها برساند. (840)
839- احتجاج ، ج 2 ، ص 597 - 602.
840- تاريخ الغيبة الكبرى ، ص 140 و 141.
منبع :کتاب موعود شناسی و پاسخ به شبهات
نویسنده :علی اصغر رضوانی
انتشارات مسجد مقدس جمکران
