از برخى روايات استفاده مى شود كه در عصر دولت حضرت مهدى عليه السلام جز مسلمان احدى روى زمين باقى نمى ماند.
ابن بكير مى گويد: از حضرت ابوالحسن عليه السلام تفسير آيه شريفهو له اسلم من فى السموات و الارض طوعا و كرها و اليه يرجعونرا سؤال كردم ، فرمود:انزلت فى القائم عليه السلام اذا خرج فى اليهود و النصارى و الصابئين و الزنادقه و اهل الردة و الكفار فى شرق الارض و غربها ، فعرض عليهم الاسلام ، فمن اسلم طوعا امره بالصلوة و الزكوة و ما يؤ مر به المسلم و يجب لله عليه ، و من لم يسلم ضرب عنقه حتى لا يبقى فى المشارق و المغارب اءحد الا وحد الله(1243) ؛((آيه مذكور در شاءن قائم نازل شده است ، وقتى آن جناب ظاهر شود دين اسلام را بر يهود و نصارا و صابئين و كفار شرق و غرب عرضه مى دارد ، پس هر كس با ميل و اختيار اسلام بياورد او را به نماز و زكات و ساير واجبات امر مى كند ، و هر كس از قبول اسلام سرباز زند ، گردنش را مى زند ، تا آنكه در شرق و غرب زمين جز موحد و خداپرست كسى باقى نمى ماند ...)).
ولى با مراجعه به روايات ديگر پى خواهيم برد كه يهود و نصارا تا روز قيامت باقى خواهند ماند:
ابو بصير مى گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم كه صاحب الامر با اهل ذمه ، يهود و نصارا چه خواهد كرد؟ فرمود:... يسالمهم كما سالمهم رسول الله صلى الله عليه و آله و يؤ دون الجزية عن يدوهم صاغرون ...(1244) ؛((مانند پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله با آنان مصالحه مى كند ، آنها هم با كمال تواضع و خوارى جزيه مى دهند.))
امام باقر عليه السلام فرمود:((صاحب امر ، مهدى ناميده شده به جهت آنكه تورات و ساير كتاب هاى آسمانى را از غارى كه در انطاكيه واقع شده خارج مى كند و بين اهل تورات به تورات و اهل انجيل به انجيل و اهل زبور به زبور و اهل قرآن به قرآن حكم خواهد كرد)). (1245)
از آنجا كه اين دسته روايات كه دلالت بر بقاى يهود و نصارا تا روز قيامت دارد با ظاهر آيات قرآن مطابق است ، لذا آن را بر طايفه اول از روايات مقدم مى داريم .
خداوند متعال مى فرمايد:و من الذين قالوا انا نصارى اخذنا ميثاقهم فنسوا حظا مما ذكروا به فاءغرينا بينهم العداوة و البغضاء الى يوم القيامة(1246) ؛((و ما از كسانى كه ادعاى نصرانيت داشتند پيمان گرفتيم ، پس قسمتى از پندهاى ما را فراموش نمودند ما هم دشمنى و كينه را تا قيامت در بينشان انداختيم .))
و نيز مى فرمايد:اذ قال الله يا عيسى انى متوفيك و رافتعك الى و مطهرك من الذين كفروا و جاعل الذين اتبعوك فوق الذين كفروا الى يوم القيامة(1247) ؛((يادآور زمانى را كه خداوند فرمود: اى عيسى ! همانا من تو را گرفته و به سوى خويش برآورم و از كفار دورت نمايم و پيروانت را تا قيامت بالا دست و مسلط بر كفار گردانم .))
از اين آيات و آيات ديگر استفاده مى شود كه يهود و نصارا تا روز قيامت باقى خواهند ماند ، هر چند ممكن است در اقليت باشند و بدون آنكه صاحب اختيار و اقتدار گردند ، در پناه دولت اسلامى جان و مال و آبرو و ناموس آنها محفوظ باشد.
در آيه اخير دو نكته قابل توجه است :
1- اينكه مقصود به((توفى در آيه اخذ به قوت و تمام است نه مرگ آن گونه كه علامه طباطبايى رحمة الله عليه از اهل لغت نقل كرده است .
2- مقصود از متابعين حضرت عيسى عليه السلام كه بر كفار تفوق داده شده اند كسانى هستند كه در زمان آن حضرت و بعد از ايشان در خط توحيد بوده و بعد از ظهور اسلام از پيامبر آن يعنى حضرت محمد صلى الله عليه و آله پيروى كرده اند.
1243- بحارالانوار ، ج 52 ، ص 340.
1244- بحارالانوار ، ج 52 ، ص 376 و 381.
1245- الغيبة ، نعمانى ، ص 125.
1246- سوره مائده ، آيه 14.
1247- سوره آل عمران ، آيه 55.
منبع : کتاب موعود شناسی و پاسخ به شبهات
نویسنده : علی اصغر رضوانی
