« و قولا بالحق » هميشه سخن به حق بگوييد. خداوند حق است و هر آنچه كه غير اوست همه باطل: «ذلك بان الله هو الحق و ان ما يدعون من دونه هو الباطل» [ سوره ى حج، آيه ى 62. ] اينچنين است كه حق همان خداوند است و هر آنچه غير او مى خوانند همان باطل است. خلقت آسمانها و زمين و همه ى هستى جز به حق نيست: و ما خلقنا السموات و الارض و ما بينهما الا بالحق [ سوره ى حجر، آيه ى 85. ] ما آسمانها و زمين- و هر آنچه ميان آنهاست- را جز به حق نيافريديم. دين اسلام حق است: هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دين الحق [ سوره ى توبه، آيه ى 33. ] خداوند پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاد. قرآن حق است:
قل يا ايها الناس قد جاءكم الحق من ربكم [ سوره ى يونس، آيه ى 108. ] بگو: هان اى مردم به راستى كه حق از سوى خدا برايتان آمد. بعثت پيامبر به حق است: انا ارسلناك بالحق بشيرا و نذيرا [ سوره ى فاطر، آيه ى 24. ]
مرگ [ سوره ى ق، آيه ى 19. ] و بعث و حشر [ سوره ى ق، آيه ى 42. ] همه حق است. ...
خداوند خود به حق سخن مى گويد: و الله يقول الحق و يهدى السبيل [ سوره ى احزاب، آيه ى 4. ] خداوند حق را مى گويد و به راه راست هدايت مى كند. و حق پوشى را زشت مى شمارد: و لا تلبسوا الحق بالباطل و تكتموا الحق و انتم تعلمون [ سوره ى بقره، آيه ى 42. ] حق را با باطل مپوشانيد و آن را كتمان نكنيد در حالى كه خوب مى دانيد حق كدام است. و او كه به خدا و قرآن و پيامبر و تمامى حقايق ايمان دارد چرا پيرو حق نباشد؟ حق جويى و حق پويى و حق گويى شعار هميشه زندگيش بود و حتى به ظاهر آسيب فراوان از آن همه حق جويى بر او وارد شد اما هيچگاه دست از اين راه درست برنداشت. از همين روست كه دو فرزند گرامى و دو نور چشم عزيزش را به پيروى همين راه و روش فرامى خواند.
پيش از اين هم در وصيت ديگرى كه براى فرزند برومندش امام حسن عليه السلام تنظيم كرده بود، به او چنين سفارش فرموده بود: به خاطر حق هر كجا كه باشد دل به درياى سختيها بسپار. [ و خض الغمرات للحق حيث كان. "نهج البلاغه وصيت 35". ] و در يك وصيت عمومى خطاب به اصحاب خويش مى فرمايد: سخن به حق و راستى بگوييد تا به اين ويژگى شناخته شويد و به حق عمل كنيد تا از اهل حق محسوب گرديد. [ قولوا الحق تعرفوا به، و اعملوا الحق تكونوا من اهله. "بحارالانوار ج 75 ص 9". ] و در وصيت ديگرى به جناب كميل مى فرمايد: اى كميل! سخن حق را در همه حال وامگذار. [ يا كميل! قل الحق على كل حال. "بحارالانوار ج 74 ص 269". ]
