يكى از جلوه هاى بسيار بارز تقوا، دل نسپردن به اين دنياى فانى و فريبنده است. از اين رو در ادامه سفارش به تقوا مى فرمايد: « و ان لا تبغيا الدنياو ان بغتكما و لا تاسفا على شى ء منها زوى عنكما » . به شما سفارش مى كنم كه دنيا را طلب نكنيد هر چند كه دنيا به دنبال شما بيايد. و بر چيزى از اين دنياى گذرا، كه از شما كناره جسته است، افسوس مخوريد.
به همان فراوانى و كثرتى كه آن بزرگوار درباره ى تقوا سخن گفته است، درباره دل نبستن به دنيا بيانات بسيار روشنگر و هشدار دهنده اى دارد: به بزرگى و فخر ظاهرى اين دنيا رغبتى نداشته باشيد و به وسيله زينت و نعمت آن فريفته نشويد و از سختى ها زيانهايش بى تابى نكنيد، چرا كه عزت و فخر اين دنيا تمام شدنى است و زينت و نعمت آن نابود گشتنى است و سختى و زيانش پايان پذير است. هر مدت و دورانى در اين دنيا سرآمدى دارد و هر زنده اى، مردنى... [ فلا تنافسوا فى عز الدنيا و فخرها، و لا تعجبوا بزينتها و نعيمها، و لاتجزعوا من ضرائها و بوسها، فان عزها و فخرها الى انقطاع، و ان زينتها و نعيمها الى زوال، و ضراءها و بوسها الى نفاد، و كل مده الى انتها، و كل حى الى فناء. "نهج البلاغه نسخه ى صبحى صالح خطبه 96". ]
هان اى مردم! به هوش باشيد كه دنيا خانه اى است كه بايد از آن گذشت و آخرت است كه خانه ماندن است. پس، از اين دنياى گذرا براى آنجا كه محل قرار و آرامش است توشه برگيريد. نزد خداوندى كه اسرار شما را مى داند پرده درى نكنيد. دل ازدنيا بركنيد پيش از آنكه چسم شما از آن خارج شود. شما را در دنيا مى آزمايند در حالى كه شما را براى آخرت آفريده اند.
آنگاه كه كسى مى ميرد، مردم مى گويند:- مال و ثروت از خود- چه به جا نهاد، و فرشتگان گويند:- از اعمال نيك و صالح- چه پيش فرستاد. پدر آمرزيده ها! قسمتى از اموال خويش را پيش فرستيد كه به سود شما خواهد بود، و همه را در اين دنيا نگذاريد كه گريبانگيرتان مى شود. ايها الناس! انما الدنيا دار مجاز و الاخره دار قرار. فخذوا من ممركم لمقركم، و لا تهتكوا استاركم عند من يعلم اسراركم. و اخرجوا من الدنيا قلوبكم من قبل ان تخرج منها ابدانكم. ففيها اختبرتم، و لغيرها خلقتم.
ان المرء اذا هلك قال الناس: ما ترك؟ و قالت الملائكه: ما قدم؟ لله آباوكم! فقدموا بعضا، يكن لكم، و لا تخلفوا كلا، فيكون عليكم! "نهج البلاغه نسخه ى فيض الاسلام خطبه 194".
آن حضرت در بيانى كاملا گويا در تفسير زهد- كه همان دل بريدن از دنياست- با بهره گيرى از آيه شريفه قرآن، سخنى زيبا فرموده است كه در حقيقت توضيح و تبيين ديگرى است بر همان جمله نخست كه در وصيت خويش آورده است.
تمامى معناى زهد در اين دو كلمه قرآن فراهم آمده است كه مى فرمايد: « لكيلا تاسوا على ما فاتكم و لا تفرحوا بما آتاكم ». [ سوره ى حديد، آيه ى 23. ]
تا اينكه بر آنچه از دست مى دهيد دريغ مخوريد و به آنچه كه به دست مى آوريد شادمان نگرديد. آرى آن كس كه بر گذشته افسوس نخورد و بر آينده دل نبست و از آن شادمان نگشت هر دو سوى پارسايى را پاس داشته است. [ الزهد كله بين كلمتين من القرآن: قال الله سبحانه: لكيلا تاسوا على مافاتكم و لا تفرحوا بما آتاكم، و من لم ياس على الماضى، و لم يفرح بالاتى، فقد اخذ الزهد بطرفيه. "نهج البلاغه نسخه ى صبحى صالح حكمت 439". ]
