حکمت 252 نهج البلاغه -فسلفة احكام الهى (اخلاقى،اجتماعى،اعتقادى)

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
وَ قَالَ [عليه السلام]
و درود خدا بر او ، فرمود:
فَرَضَ اللَّهُ الْإِيمَانَ تَطْهِيراً مِنَ الشِّرْكِ
خدا "ايمان" را براى پاكسازى دل از شرك ،
وَ الصَّلَاةَ تَنْزِيهاً عَنِ الْكِبْرِ
و "نماز" را براى پاك بودن از كبر و خودپسندى
وَ الزَّكَاةَ تَسْبِيباً لِلرِّزْقِ
و "زكات" را عامل فزونى روزي،
وَ الصِّيَامَ ابْتِلَاءً لِإِخْلَاصِ الْخَلْقِ
و "روزه" را براى آزمودن اخلاص بندگان ،
وَ الْحَجَّ تَقْوِیَةً لِلدِّينِ
و "حج" را براى تقویت دین
وَ الْجِهَادَ عِزّاً لِلْإِسْلَامِ
و "جهاد" را براى عزت اسلام،
وَ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ مَصْلَحَةً لِلْعَوَامِّ
و "امر به معروف" را براى اصلاح توده هاى ناآگاه ،

وَ النَّهْيَ عَنِ الْمُنْكَرِ رَدْعاً لِلسُّفَهَاءِ
و "نهى از منكر" را براى بازداشتن بى خردان از زشتى ها ،
وَ صِلَةَ الرَّحِمِ مَنْمَاةً لِلْعَدَدِ
"صلة رحم" را براى فراوانى خويشاوندان ،
وَ الْقِصَاصَ حَقْناً لِلدِّمَاءِ
و "قصاص" را براى پاسدارى از خون ها،
وَ إِقَامَةَ الْحُدُودِ إِعْظَاماً لِلْمَحَارِمِ
و اجراى "حدود" را براى بزرگ شمردن حرامها
وَ تَرْكَ شُرْبِ الْخَمْرِ تَحْصِيناً لِلْعَقْلِ
و ترک کردن شرابخواری را برای محفوظ نگهداشتن عقلها
وَ مُجَانَبَةَ السَّرِقَةِ إِيجَاباً لِلْعِفَّةِ
و دوری نمودن از دزدی را برای ثابت نمودن عفّت
وَ تَرْكَ الزِّنَى تَحْصِيناً لِلنَّسَبِ
و ترك "زنا" را براى سلامت نسل آدمى ،
وَ تَرْكَ اللِّوَاطِ تَكْثِيراً لِلنَّسْلِ
و ترك "لواط" را براى فزونى نسل
وَ الشَّهَادَاتِ اسْتِظْهَاراً عَلَى الْمُجَاحَدَاتِ
و "گواهى دادن" را براى به دست آوردن حقوق انكار شده ،
وَ تَرْكَ الْكَذِبِ تَشْرِيفاً لِلصِّدْقِ
و ترك "دروغ" را براى حرمت نگهداشتن راستى ،
وَ السَّلَامَ أَمَاناً مِنَ الْمَخَاوِفِ
و "سلام" كردن را براى امنيت از ترس ها،
وَ الْأَمَانَةَ نِظَاماً لِلْأُمَّةِ
و "امامت" را براى سازمان يافتن امور امت،
وَ الطَّاعَةَ تَعْظِيماً لِلْإِمَامَةِ .
و "فرمانبردارى از امام" را براى بزرگداشت مقام رهبري،  و امامت واجب كرد.