حکمت 260 نهج البلاغه -پرهيز از مهلت دادن های خدا (اعتقادى، معنوى)

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
وَ قَالَ [عليه السلام]
و درود خدا بر او، فرمود:
كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَيْهِ وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ
بسا احسان پياپى خدا، گناهكار را گرفتار كند و پرده پوشى خدا او را مغرور سازد ،
وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِ
و با ستايش مردم فريب خورد
وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ سُبْحَانَهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ .
و خدا هيچ كس را همانند مهلت دادن ، مورد آزمايش قرار نداد.
قال الرضى و قد مضى هذا الكلام فيما تقدم إلا أن فيه هاهنا زيادة جيدة مفيدة
این کلام در گذشته ذکر شد الا اینکه به جهت فزونی نیک و سودمند در اینجا ذکر شد .

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن