1- معلى بن خنيس گويد: از امام صادق (ع) شنيدم كه مىفرمود: خداى عزّ و جل فرموده است: آن كه بنده مؤمن مرا ذليل شمارد به من اعلان جنگ نموده است، و هر كه بنده مؤمن مرا اكرام كند، از خشم و غضب من آسوده خاطر خواهد بود.
2- امام صادق (ع) مىفرمايد: كه پيغمبر (ص) فرموده است: چون پروردگارم مرا به معراج برد از پشت پرده حجاب به من وحى فرمود و بدون واسطه با من سخن گفت و فرمود: اى محمد هر كه يكى از دوستان مرا خوار نمايد، در جنگ با من كمين كرده است، و هر كه با من جنگ كند، با او بجنگم، گفتم:
خدايا اين دوست تو كيست؟ زيرا مىدانم هر كه با تو بجنگد با او مىجنگى خداوند به من فرمود: اين دوست من كسى است كه براى تو و وصى تو و فرزندانت به ولايت و دوستى از او پيمان گرفتهام.
3- امام صادق (ع) مىفرمايد كه پيغمبر (ص) فرمود: خداى عز و جل فرموده است: هر كه بنده مؤمن مرا خوار نمايد آشكارا به جنگ با من برخاسته است.
4- امام صادق (ع) مىفرمايد: هر كه مؤمنى را به خاطر تنگدستى و فقرش پست و كوچك بشمارد، خداوند روز قيامت او را در برابر مردم رسوا و مفتضح گرداند.
5- امام صادق (ع) فرمود: هر كه مؤمنى را خوار شمارد چه مستمند باشد يا غير مستمند. خداى عز و جل پيوسته وى را خوار دارد و بر او خشمناك است تا آنگاه كه از تحقير كردن آن مؤمن بازگردد «و به او احترام نمايد».
6- امام صادق (ع) مىفرمايد: كه پيغمبر (ص) فرمود: خداى عزّ و جل فرموده است: آن كه بنده مؤمن مرا خوار دارد به من اعلان جنگ داده است.
7- امام رضا (ع) از پدرانش نقل مىكند كه علىّ (ع) فرمود: براى هيچ مسلمانى شايسته نيست كه مسلمانى را به وحشت اندازد.
8- امام صادق (ع) مىفرمايد: كه پيغمبر (ص) فرمود: خداى عز و جل فرموده است: با كسى كه بنده مؤمن مرا به ذلّت كشاند در ستيزم و به يارى دوستانم از همه چيز شتابانترم.
