1- صالح بن ابى حمّاد گويد: از عالم آل محمّد امام موسى كاظم (ع) در باره عطسه و علّت «الحمد للّه» گفتن پرسيدم، فرمود: سلامتى بدن و اعضا و جوارح نعمتى است از جانب خدا براى بندهاش، كه ممكن است بنده اين نعمت را فراموش كند لذا خدا بادى را امر مىكند كه از بدنش به صورت عطسه از بينى او خارج شود و بنده در موقع عطسه خدا را ستايش كند؛ بنا بر اين گفتن «الحمد للّه» در موقع عطسه شكر و سپاسى است براى نعمتى كه فراموش كرده بود.
2- امام صادق (ع) فرموده: نوجوانى كه به حدّ بلوغ نرسيده بود در نزد پيامبر (ص) عطسه زد و گفت «الحمد للّه» پيامبر (ص) به او فرمود:
«بارك اللّه فيك» خدا مبارك كند بر تو.
3- مسمع بن عبد الملك گويد: امام صادق (ع) عطسه كرد، پس فرمود:
«الحمد للّه ربّ العالمين»
سپس انگشت روى بينى گذاشت و گفت: بينى من با تواضع و فروتنى در مقابل خدا بر خاك است.
4- امام صادق (ع) فرمود: وقتى عطسه كسى را بشنويد اول به او دعا كنيد [ يرحمكم اللّه بگوييد سپس با او سخن بگوييد.
5- امير المؤمنين (ع) فرمود: هر كس موقع عطسه زدن بگويد:
«الحمد للّه ربّ العالمين على كلّ حال»
(در هر حال سپاس و ستايش خداى را كه پروردگار
جهانيان است)، به درد گوش و دندان مبتلا نخواهد شد.
6- امام جعفر صادق (ع) از رسول خدا نقل فرموده است: هر گاه شخص مسلمان عطسه كند و به واسطه دردى كه دارد سكوت كند
[ الحمد للّه نگويد ] فرشتگان از جانب او مىگويند «الحمد للّه ربّ العالمين» ، و اگرخودش گفت «الحمد للّه ربّ العالمين» ملائكه مىگويند «يغفر اللّه لك» خدا تو را بيامرزد. و نيز امام از پيامبر (ص) نقل كرده كه: عطسه براى مريض نشانه سلامتى و راحتى بدن است.
