خصائص الحسينيه و المزايا المظلوم - 164
اين عنوان درباره خصوصيات حسين عليه السلام است كه متعلق به افضل پيامبران مى باشد. البته اين مطلب علاوه بر خصوصياتى است كه در عنوان مربوط به ((ويژگى هايى كه خداوند از افضل مخلوقات به آن حضرت عطا فرموده )) ذكر گرديد.
در اينجا منظور تبيين اين مساءله است كه تمام فضايل خاتم الانبياء صلى الله عليه و آله و رنج ها و آزمون هاى آن حضرت براى حسين عليه السلام نيز محقق است ؛ چرا كه :
حضرت محمد صلى الله عليه و آله افضل خلايق است و او افضل از حسين مى باشد و حسين از افضل مخلوقين و افضل مخلوقين از اوست .(120)
حضرت محمد خاتم پيامبران مى باشد و حسين خاتم الشهداء و الصديقين است .
حضرت محمد به خاطر عام و فراگير شدن فيض و رحمت الهى به واسطه او از جهات عديده رحمت براى جهانيان (رحمة للعالمين ) است ؛ حسين عليه السلام هم به همان خاطر و به همان دليل براى جهانيان رحمت است .
حضرت محمد شاهد و مبشر است ، حسين هم در روز قيامت به نفع زائران خود و كسانى كه بر او گريه كرده اند، شهادتى مى دهد كه امر آنها را اصلاح مى كند و اينك نيز آن حضرت به زائر و گريه كننده بر او، بشارت مى دهد؛ آن حضرت از يمين عرش خطاب مى كند: اى گريه كننده ! اگر بدانى براى تو چه فراهم شده خوشحالى ات بيشتر از جزع تو مى شود.
خداوند حضرت محمد را به اين فرموده خود اختصاص داد كه ((انا اعطيناك الكوثر))، همچنين خداوند به حسين عليه السلام از فيض خودش كوثرى عطا فرمود كه گريه كنندگان بر او، از آن بنوشند. كما اينكه اين مطلب در روايت مسمع بن عبدالملك آمده است .
خداوند تعالى به حضرت محمد صلى الله عليه و آله ((وسيله )) را كه همان يكى از مقامات براى شفاعت است ، عطا فرمود؛ و خداوند حسين عليه السلام را به طور عام وسيله قرار داد.
خداوند به حضرت محمد صلى الله عليه و آله فرمود عسى ان يبعثك ربك مقاما محمودا.(121) باشد كه خدايت تو را به مقام محمود مبعوث گرداند. كه اين مقام عالى ترين مقام از مقامات شفاعت است . حسين عليه السلام هم از اعظم اسباب شفاعت پيامبر مى باشد. در روايت وارد شده است ، وقتى حضرت رسول در جريان شهادت حسين عليه السلام قرار گرفت ، از جمله مواردى كه جبرئيل به آن حضرت گفت اين بود كه ((اگر مى خواهى شهادت دو فرزندت ، ذخيره اى براى شفاعت گناهكاران باشد پس به اين امر رضايت بده و اگر مى خواهى از خداوند درخواست كن كه آنها را از سم و قتل حفظ كند.))
خداوند براى هر يك از اعضاى بدن حضرت محمد صلى الله عليه و آله كرامت ظاهرى قرار داد؛ حسين عليه السلام نيز اعضاى بدن مطهرش مظهر كرامات است ؛ زيرا از بس پيامبر خدا پيشانى و گلوى آن حضرت را بوسيده بود مى درخشيد. همين پيامبر بالاى ناف حسين عليه السلام را نيز مى بوسيد؛ اما كسى دليل اين كار را نمى دانست تا اينكه تير سه شعبه بر قلب امام اصابت كرد و همين تير علت واقعى شهادت امام بود؛ آنگاه معلوم شد كه آن بوسه ها به اين خاطر بوده است و اين از معجزات آن حضرت مى باشد.
حضرت محمد صلى الله عليه و آله داراى معراجى با كيفيت خاص است . حسين عليه السلام نيز معراجى با كيفيت خاص دارد، آن حضرت در روز شهادت داراى معراج جسمانى و روحانى بود.
حضرت محمد مخاطب اين فرمايش خداوند قرار گرفت كه ((فاصدع بما تؤ مر.))(122) با صداى بلند آنچه ماءمورى به خلق برسان . پس به تنهايى ايستاد و ندا داد و متحمل مشقت انواع جنگ ها مانند بدر، احد، حنين و احزاب و... شدند. امام حسين هم به آنچه ماءمور بود، با صداى بلند آن را ابلاغ كرد و در حالى كه تنها و غريب بود ايستاد و ندا داد و تمام مشقت هاى آن دشمنى ها در جهادش در روز عاشورا فراهم گرديد كه هر يك تفصيل جداگانه اى دارند.
و كوتاه سخن اينكه حضرت محمد فرموده است ((حسين از من است و من از حسينم )) پس به جاى ادامه سخن به اين گفته اكتفا مى كنيم كه ((محمد از حسين است و حسين از محمد)) و اين امر ما را از مطابقت فضايل و گرفتارى هاى ديگر آن دو بزرگوار كفايت مى كند.
120- اشاره به حديث معروف ((حسين منى و انا من حسين )) دارد.
121- اسراء، آيه 79
122- حجر، آيه 94
منبع : خصائص الحسينيه و المزايا المظلوم
نویسنده : آية الله شيخ جعفر شوشترى
مترجم : خليل الله فاضلى
