((597 - احمد بن عمر گويد: امام باقر (عليه السلام ) در پاسخ مردى كه به آنحضرت گفت : شما خاندان رحمت هستيد كه خداى تبارك و تعالى شما را بدان مخصوص داشته فرمود:
ما اينچنين هستيم . و سپاس خدايرا (بر اين نعمت ) ما احدى را در گمراهى نينداختيم و از راه راست بدر نبرديم ، به راستى كه دنيا به آخر نرسد تا اينكه خداى عزوجل مردى از خاندان مرا برانگيزد كه به كتاب خدا عمل كند و در ميان شما كار زشتى نه بيند جز آنكه از آن جلوگيرى به عمل آورد.
الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ أَبِى بَصِيرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع وَ أَتَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ إِنَّكُمْ أَهْلُ بَيْتِ رَحْمَةٍ اخْتَصَّكُمُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِهَا فَقَالَ لَهُ كَذَلِكَ نَحْنُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ لَا نُدْخِلُ أَحَداً فِى ضَلَالَةٍ وَ لَا نُخْرِجُهُ مِنْ هُدًى إِنَّ الدُّنْيَا لَا تَذْهَبُ حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ رَجُلًا مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ يَعْمَلُ بِكِتَابِ اللَّهِ لَا يَرَى فِيكُمْ مُنْكَراً إِلَّا أَنْكَرَهُ
پايان كتاب روضه كافى ، و هم پايان اصل كتاب كافى ، و ستايش خاص خدا پروردگار جهانيان است ، و درود خدا بر پيشواى ما محمد و آل پاكش باد.
سپاس خداى بزرگ را كه توفيق ترجمه اين كتاب را به اين بنده بى بضاعت عنايت فرمود و بار ديگر يكى از آثار نفيس شيعه بخامه اين بنده كمترين به زبان پارسى ترجمه شد تا پيروان خاندان عصمت و هموطنان پارسى زبان از آن استفاده كنند، و اميد است در وقت مطالعه اين حقير را از دعاى خير فراموش نفرمايند و ادامه توفيقات و آمرزش خود و پدر و مادرم را از خداى تعالى مسئلت نمايند.
تَمَّ كِتَابُ الرَّوْضَةِ مِنَ الْكَافِى وَ هُوَ آخِرُهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ
