((294- ابوبصير گويد: از امام صادق (عليه السلام ) تفسير گفتار خداى عزوجل را پرسيدم كه فرمايد: (و كسانيكه بدهند آنچه را بايد داد و با اينحال دلهاشان ترسان است ) (سوره مؤ منون آيه 60) فرمود مقصود شفاعت آنان و اميدى است كه دارند، و ترس آن را دارند كه اعمالشان به سوى آنها باز گردد به خاطر آنكه فرمانبردارى خداى عزذكره را ننموده باشند، و اميد آن را دارند كه از آنها پذيرفته شود.
شرح :
مجلسى (رحمة الله عليه ) گويد: شايد مقصود از شفاعت دعا و زارى آنها باشد و چنان است كه گويا از خويشتن بدرگاه خدا شفاعت مى كنند، يا از ديگرى شفاعت كنند كه در اينصورت بايد مضافى تقدير گرفت ، و ممكن است مراد از شفاعت دو چندان كردار باشد...
(و در آخر گويد:) ظاهر اين است كه (شفاعتهم ) (شفقتهم ) بوده (كه به معناى ترس است ) و تصحيف شده باشد. (پايان كلام مجلسى (رحمة الله عليه ).
و در نسخه وافى بجاى (شفاعتهم ) (اشفاقهم ) است ، و روى اين نسخه نيازى به اين تكلفات نيست ولى چون نسخ كافى كه نزد ما بود همان (شفاعتهم ) بود ما هم هيچگونه تصرفى در آن نكرديم . ))
وُهَيْبٌ عَنْ أَبِى بَصِيرٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الَّذِينَ يُؤْتُونَ ما آتَوْا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ قَالَ هِيَ شَفَاعَتُهُمْ وَ رَجَاؤُهُمْ يَخَافُونَ أَنْ تُرَدَّ عَلَيْهِمْ أَعْمَالُهُمْ إِنْ لَمْ يُطِيعُوا اللَّهَ عَزَّ ذِكْرُهُ وَ يَرْجُونَ أَنْ يَقْبَلَ مِنْهُمْ
