((292- اسماعيل بصرى گويد: شنيدم از امام صادق (عليه السلام ) كه مى فرمود: شماها (آزادانه ) در جائى مى نشينيدو تعريف مى كنيد و (بى پروا) هر چه خواهيد ميگوئيد، و از هر كه خواهيد بيزارى جوئيد و نسبت به هر كه خواهيد اظهار دوستى كنيد؟ عرض كردم : آرى ، فرمود: آيا زندگى جز اين معنائى دارد؟!
شرح :
مقصود حضرت اين است كه اكنون كه كار آزادى شما (شيعيان ) به جائى رسيده كه آزادانه ميتوانيد محافل مذهبى تشكيل دهيد و بى پروا عقايد خود را اظهار كنيد لذت زندگى را درك مى كنيد.
و راستى هم وقتى بنا شد ملتى در اظهار عقيده خود آزاد باشد و بتواند آنچه را در دل دارد به زبان آرد و آزادى به معناى واقعى در آنها حكومت كند چنين ملتى معناى زندگى را مى فهمند و لذت آن را درك مى كنند وگرنه نامى از زندگى بيش نيست . ))
وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ إِسْمَاعِيلَ الْبَصْرِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ تَقْعُدُونَ فِى الْمَكَانِ فَتُحَدِّثُونَ وَ تَقُولُونَ مَا شِئْتُمْ وَ تَتَبَرَّءُونَ مِمَّنْ شِئْتُمْ وَ تَوَلَّوْنَ مَنْ شِئْتُمْ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ وَ هَلِ الْعَيْشُ إِلَّا هَكَذَا
