باب : فضيلت فقراء مسلمين

باب : فضيلت فقراء مسلمين
بَابُ فَضْلِ فُقَرَاءِ الْمُسْلِمِينَ
عـَلِيُّ بـْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ الْعَلَاءِ عَنِ ابْنِ أَبـِي يـَعـْفـُورٍ عـَنْ أَبـِى عـَبـْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ فُقَرَاءَ الْمُسْلِمِينَ يَتَقَلَّبُونَ فِى رِيَاضِ الْجـَنَّةِ قـَبـْلَ أَغـْنـِيـَائِهِمْ بِأَرْبَعِينَ خَرِيفاً ثُمَّ قَالَ سَأَضْرِبُ لَكَ مَثَلَ ذَلِكَ إِنَّمَا مَثَلُ ذَلِكَ مـَثـَلُ سـَفـِيـنـَتَيْنِ مُرَّ بِهِمَا عَلَى عَاشِرٍ فَنَظَرَ فِى إِحْدَاهُمَا فَلَمْ يَرَ فِيهَا شَيْئاً فَقَالَ أَسْرِبُوهَا وَ نَظَرَ فِى الْأُخْرَى فَإِذَا هِيَ مَوْقُورَةٌ فَقَالَ احْبِسُوهَا
اصول كافى ج : 3 ص : 359 رواية :1
ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق (ع ) فـرمـود: فـقراء مسلمان چهل خريف پيش از توانگرانشان در باغهاى بهشت مـيـخـرامـنـد، سـپـس فرمود: برايت مثلى بزنم ، حكايت اين دو دسته حكايت دو كشتى است كه بگمرك رسند و گمركچى يكى را خالى بيند و گويد رها كنيد برود، و ديگرى را پر از بار بيند و گويد نگهش داريد.

توضيح :
خريف در روايات به يكسال و هفتاد سال و هزار عام تفسير شده است .
عـِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدَانَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع الْمَصَائِبُ مِنَحٌ مِنَ اللَّهِ وَ الْفَقْرُ مَخْزُونٌ عِنْدَ اللَّهِ
اصول كافى ج : 3 ص : 359 رواية :2
ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق (ع ) فـرمـود: مصيبتها بخششهاى خدا است و فقر در خزانه خدا محفوظست (و آنرا جز به بنده عزيزش كه خواهد او را بخود متوجه سازد ندهد).

وَ عـَنـْهُ رَفَعَهُ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص يَا عَلِيُّ إِنَّ اللَّهَ جَعَلَ الْفَقْرَ أَمـَانـَةً عـِنـْدَ خـَلْقـِهِ فـَمـَنْ سَتَرَهُ أَعْطَاهُ اللَّهُ مِثْلَ أَجْرِ الصَّائِمِ الْقَائِمِ وَ مَنْ أَفْشَاهُ إِلَى مَنْ يـَقـْدِرُ عـَلَى قـَضـَاءِ حَاجَتِهِ فَلَمْ يَفْعَلْ فَقَدْ قَتَلَهُ أَمَا إِنَّهُ مَا قَتَلَهُ بِسَيْفٍ وَ لَا رُمْحٍ وَ لَكِنَّهُ قَتَلَهُ بِمَا نَكَى مِنْ قَلْبِهِ
اصول كافى ج : 3 ص : 359 رواية :3
ترجمه روايت شريفه :
رسـولخـدا (ص ) فرمود: اى على ، همانا خدا فقر را نزد مخلوقش به امانت گذاشته هر كه آنـرا نهان دارد، خدايش مانند پاداش روزه داريكه بعبادت بپاخاسته دهد، و هر كه آنرا نزد كـسيكه ميتواند حاجتش را بر آورد فاش سازد، و او نكند او را كشته است ، آگاه باش كه او را بـا شـمـشـيـر و نـيـزه نـكـشـتـه ، بـلكـه بـا زخـم بـه دل كشته است .

عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ دَاوُدَ الْحَذَّاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صَغِيرٍ عَنْ جَدِّهِ شُعَيْبٍ عَنْ مُفَضَّلٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع كُلَّمَا ازْدَادَ الْعَبْدُ إِيمَاناً ازْدَادَ ضِيقاً فِى مَعِيشَتِهِ
اصول كافى ج : 3 ص : 360 رواية :4
ترجمه روايت شريفه :
امام صادق (ع ) فرمود6 هر اندازه ايمان بنده زياد شود، تنگى معيشتش افزايش يابد.

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن