ویژگی های شیعیان
1. عن أَبي عَبْدِ اللهِ - عليه السّلام - قال: أَلا وَ إِنَّ لِکلِّ شَيْءٍ دَعامَةٌ وَدَعامَةُ الْإِسْلامِ الشِّيعَةُ؛ أَلا وَ إِنَّ لِکلِّ شَيْءٍ ذَرْوةٌ وذَرْوَةُ الْإِسْلامِ الشِّيعَةُ؛ أَلا وَ إِنَّ لِکلِّ شَيْءٍ شَرَفاً وَشَرَفُ الْإِسْلامِ الشِّيعَةُ؛ أَلا وَ إِنَّ لِکلِّ شَيْءٍ سَيِّداً.
«الكافي، ج 8، ص 212»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: آگاه باش که هر چيز را ستوني است و ستون اسلام شيعيان هستند، آگاه باش براي هر چيزي سري است و سر اسلام شيعه است، براي هر چيزي شرافتي است و شرافت اسلام شيعه است، هر چيز را آقايي است و آقاي مجالس و انجمن ها، مجالس شيعه است، آگاه باشيد که هر چيز را امام و رهبري است و امام زمين آن سرزميني است که شيعه در آن سکونت دارد، به خدا قسم اگر شما در زمين نباشيد گياهي در زمين نرويد. به خدا سوگند اگر شما در روي زمين نباشيد خدا نعمتي به مخالفين شما ندهد و به خوشي ها دست نيابند، نه در دنيا و نه در آخرت بهره اي ندارند.
2. عَنْ أمِيرِ الْمُؤْمِنينَ - عليه السّلام - قالَ: إِخْتَبِرُوا شِيعَتِي بِخِصْلَتَيْنِ فَاِنْ کانَتا فِيهِمْ فَهُمْ شِيعَتِي مُحافَظَتُهُمْ عَلي أوْقاتِ الصَّلَواتِ وَ مُواساتُهُمْ مَعُ إِخْوانِهِمُ الْمُؤمِنِينَ بِالْمالِ وَإِنْ لَمْ تَکونا فِيهِمْ فَاْغزب ثُمَّ اغْزبْ ثُمَّ اغْزبْ.
«جامع الأخبار، ص 35»
أميرالمؤمنين - عليه السّلام - فرمود: شيعيان مرا به دو خصلت امتحان کنيد که اگر داراي اين دو خصلت بودند شيعه اند: اهميّت به نماز در اوّل وقت و دستگيري برادران ديني خود با مال، اگر اين دو در آنها نبود از ما دورند و دورند و دورند.
3. عَن الامام الباقر -عليه السّلام - قالَ: فَمَنْ کانَ مِنْکمْ مُطِيعاً لِلّهِ يَنْفَعُهُ وَلايَتُنا وَ مَنْ کانَ مِنْکمْ عاصِياً لِلّهِ لَمْ تَنْفَعْهُ ولايَتُنا.
«روضة المتّقين، ج 12، ص 80»
امام باقر - عليه السّلام - فرمود: از شما (شيعيان) کسي که مطيع خدا باشد، دوستي ما براي او سودمند است و کسي که عصيان و نافرماني خدا را كند، حب و دوستي ما براي او سودي نخواهد داشت.
4. عَن الامام الباقر -عليه السّلام - قالَ: فَوَ اللهِ ما شِيعَتُنا إِلاّ مَنِ اتَّقي اللهَ عَزَّ وَجَلَّ وَ أَطاعَهُ وَ ما کانُوا يُعْرَفُونَ يا جابِرُ إلاّ بِالتّواضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ اَداءِ و الأَمانَةِ وَ کثْرَةِ ذِکرِ اللهِ، وَ الصَّوْمِ وَ الصَّلاةِ وَ الْبِرِّ بِالْوالِدَيْنِ و ... .
«تحف العقول، ص 215»
امام باقر - عليه السّلام - فرمود: به خدا قسم شيعه ما نيست مگر کسي که داراي تقوي است و تنها خدا را اطاعت کند، اي جابر آنها را نمي شناسي مگر از راه تواضع، خشوع، امانت داري، كثرت ياد خدا، روزه داري، نماز، نيکي به پدر و مادر، پايبندي به اخلاق حسنه، احترام به همسايه و توجه به فقراء، درماندگان، در سفرماندگان و يتيمان، راستگويي، تلاوت قرآن، خويشتن داري، و پرهيز از مردم آزاري و در زندگي امين و درستکارند.
5. عَن الامام الباقر - عليه السّلام - قالَ: ... مَنْ کانَ الله مُطِيعاً فَهُوَ لَنا وَلِيٌّ وَ مَنْ کانَ لله عاصِياً فَهُوَ لَنا عَدُوٌّ وَ ما تَنالُ وَلايَتُنا إِلاّ بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ.
«روضة المتّقين، ج 12، ص 80»
امام باقر - عليه السّلام - فرمود: کسي که مطيع خداست، او دوست ماست و کسي که نسبت به دستورات خدا عاصي باشد، او دشمن ماست و کسي به دوستي و ولايت ما نمي رسد، جز از راه عمل و پرهيزکاري.
6. قالَ أمِيرُ الْمُؤْمِنينَ - عليه السّلام - : شِيعَتُنا الْمُتَباذِلُونَ فِي وِلايَتِنا ... الَّذِينَ إِذا غَضِبُوا لَمْ يَظْلِمُوا.
«الكافي، ج 2، ص 236»
أميرالمؤمنين - عليه السّلام - فرمود: شيعيان ما آنهايي هستند که بذل و بخشش آنان، برمبناي ولايت ما صورت مي پذيرد، و هنگامي که به خشم بيايند، به ظلم روي نمي آورند.
7. قالَ أبِوعَبْدِاللهِ - عليه السّلام - : إِنَّ اللهَ تَبارَک وَ تَعالي زَيَّنَ شِيعَتَنا بِالْحِلْمِ وَ غَشاهُمْ بِالْعِلْمِ لِعِلْمِهِ بِهِمْ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ آدَمَ - عليه السّلام -.
«الكافي، ج 8، ص 316»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: خداوند متعال شيعيان ما را به صفت حلم و بردباري زينت بخشيد و در پوششي از علم و آگاهي آنان را مزيّن ساخت حتّي قبل از آنکه خلقت جد ما آدم صورت پذيرد.
8. عَنْ أبِي عَبْدِاللهِ - عليه السّلام - قالَ: وَاللهِ لايُحِبُّنا مِنَ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ إِلاّ أَهْلُ الْبُيُوتاتِ وَ الشَّرَفِ وَالْمَعْدَنِ وَ لايُبْغِضُنا مِنْ هؤُلاءِ و هؤُلاءِ إِلاّ کلُّ دَنَسٍ مُلْصَقٍ.
«الكافي، ج 8، ص 316»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: به خدا سوگند دوست ندارد ما را از عرب و عجم مگر مردم با شرافت و اصيل و ريشه دار و با ما دشمن نيست از آنها مگر مردم پست و بي شخصيّت.
9. عَنِ الْإِمامِ الصَّادِِقِ - عليه السّلام - قالَ: يا مَعْشَرَ الشِّيعَةِ إِنَّکمْ قَدْ نُسِبْتُمْ إِلَيْنا کونُوا لَنا زَيْناً وَ لا تَکونُوا عَلَيْنا شَيْناً.
«مشکاة الأنوار، ص 67»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: اي گروه شيعه شما به ما منسوب هستيد پس مايه زينت ما باشيد و باعث آبروريزي ما نباشيد.
10. عَن الامام الصادق - عليه السّلام - قالَ: کذِبَ منْ زَعَمَ أَنَّهُ مِنْ شِيعَتِنا وَهُوَ مُتَمَسِّک بِعُرْوَةِ غَيْرِنا.
«وسائل الشيعه، ج 18، ص 84»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: دروغ گفته است کسي که گمان كند از شيعيان ماست اما به رهبري غير ما گردن نهد.
11. عَنِ الْإِمامِ الصَّادِِقِ - عليه السّلام - قالَ: إِنَّا صُبَّرٌ وَ شِيعَتُنا أَصْبَرُ مِنَّا، قُلْتُ جُعِلْتُ فِداک کيْفَ صارَ شِيعَتُکمْ أَصْبَرُ مِنْکمْ؟ قالَ لِأَنَّا نَصْبِرُ عَلي ما نَعْلَمُ وَ شِيعَتُنا يَصْبِرُونَ عَلي ما لا يَعْلَمُونَ.
«بحار الأنوار، ج 71، ص 71»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: ما صابر هستيم ولي شيعيان ما از ما صابرترند، (راوي مي گويد): گفتم فدايت شوم چگونه شيعيان شما از شما صابرترند؟ امام پاسخ داد ما صبر مي کنيم در حالي که از پاداش برتر صابران آگاهيم ولي شيعيان ما همچون ما صبر مي کنند در حالي که از پاداش آن آگاهي ندارند.
12. عَنْ أبِي عَبْدِاللهِ - عليه السّلام - انّهُ قالَ لأَبِي بَصِيرٍ: يا أَبا مُحَمَّدٍ لَقَدْ ذَکرَکمُ اللهُ فِي کتابِهِ فَقال: «إِنَّ عِباديِ لَيْسَ لَک عَلَيْهِمْ مِنْ سُلْطانٍ» وَاللهِ ما أرادَ بِهذا إِلاّ الأئِمَّةِ - عَلَيْهِمُ السَّلامُ - وَ شِيعَتَهُمْ.
«نور الثقلين، ج 3، ص 16»
امام صادق - عليه السّلام - به ابي بصير فرمود: خداوند از شما شيعيان در کتاب خود ياد کرده است و فرموده: البته بر بندگان شايسته ام تو (ابليس) را تسلطي نيست، به خدا سوگند اراده نشده از آنها (بندگان شايسته)، جز ائمه معصومين - عليهم السلام - و شيعيان آنها.
13. عَنْ مُوسي بْنِ جَعْفَرٍ - عليه السّلام - قالَ: مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يَصِلَنا فَلْيَصِلْ فُقَراءَ شِيعَتِنا وَ مَنْ لَمْ يَسْتِطِعْ أَنْ يَزورَ قُبُورنا فلْيَزُرْ قُبُورَ صُلَحاءِ إِخْوانِنا.
«وسائل الشيعه، ج 6، ص 332»
امام کاظم - عليه السّلام - فرمود: کسي که به ما دسترسي ندارد و نمي تواند به ديدار ما نائل آيد به ديدار فقراء شيعه (و به دستگيري آنان) بپردازد و کسي که استطاعت زيارت قبر ما را ندارد به زيارت قبر صالحان از شيعيان ما برود.
14. عَن الامام الصادق - عليه السّلام - قالَ: أيّما رَجُلٍ مِنْ شِيعَتِنا أَتي رَجُلاً مِنْ إِخْوانِهِ فَاسْتَعانَ بِهِ فِي حاجَتِهِ فَلَمْ يَعِنْهُ وَهوَ يَقْدِرُ إِلاّ ابْتَلاهُ الله بِأَنْ يَقْضِيَ حَوائِجَ عِدَّةٍ مِنْ أَعْدائِنا.
«وسائل الشيعه، ج 11، ص 589»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: هر کس از شيعيان ما در برابر يکي از برادران خود، اظهار حاجت کند و او در حالي مي تواند به دستگيري او بپردازد، کوتاهي نمايد، خداوند او را مبتلا مي کند به برآوردن حاجت گروهي از دشمنان ما.
15. عَن الامام الرضا - عليه السّلام - قالَ: مَنْ عادي شِيعَتَنا فَقَدْ عَادَاناه وَمَنْ والاهُمْ فَقَدْ والانا لاِنَّهُمْ خُلِقُوا مِنْ طِينَتِنا مَنْ أَحَبَّهُمْ فَهُوَ مِنَّا وَمَنْ أَبْغَضَهُمْ فَلَيْسَ مِنّا.
«وسائل الشيعه، ج 16، ص 179»
امام رضا - عليه السّلام - فرمود: کسي که با شيعيان ما دشمني نمايد با ما دشمني ورزيده است و کسي که با آنان دوست باشد با ما دوست است، زيرا اينان (شيعيان) از طينت ما خلق شده اند و کسي که اينان را دوست مي دارد با ماست و کسي که با اينان دشمن باشد از ما نيست.
16. قال الامام الرضا - عليه السّلام - : مَنْ رَدَّ عَلَيْهِمْ فَقَدْ رَدَّ اللهَ وَ مَنْ طَعَنَ عَلَيْهِمْ فَقَدْ طَعَنَ اللهَ لأَنَّهُمْ عِبادُ اللهِ حَقّاً وَ أَوْلِيائُهُ صِدْقاً وَ إِنَّ أَحَدَهُمْ لَيَشْفَعَ فِي رَبِيعَةَ وَمُضَرٍ فَيُشَفِّعَهُ اللهُ فِيهم لِکرامَتِهِ عَلي اللهِ عَزَّ وَجَلَّ.
«وسائل الشيعه، ج 11، ص 441»
امام رضا - عليه السّلام - فرمود: کسي که شيعيان را رد کند (قبول نداشته باشد) چنان است که خدا را رد کرده است و کسي که به آنان توهين روا دارد به خدا توهين کرده است زيرا که آنان بندة راستين خدا هستند و دوستار واقعي اويند و اگر هر يک از اينان به عدد قبيله ربيعه و قبيله مضر را شفاعت کنند، خدا شفاعت آنان را مي پذيرد.
17. سَأَلَ رَجُلٌ أَبا عَبْدِاللهِ - عليه السّلام - عَنْ قَوْمٍ مِنْ الشِّيعَةِ يَدْخُلُونَ فِي أَعْمالِ الْسُّلْطانِ وَ يَعْمَلُونَ لَهُمْ وَ يُحِبُّونَهُمْ وَ يُوالُونَهُمْ، قالَ - عليه السّلام - : لَيْسَ هُمْ مِنَ الشِّيعَةِ وَ لکنَّهُمْ مِن اُولئِک.
«تفسير قمي، ج 1، ص 176»
مردي از امام صادق - عليه السّلام - پرسيد: بعضي از شيعيان به انجام اعمال و کردار (طاغوتي و) شاهانه دست مي زنند و از عمّال آنان اند و درخواست هاي آنان را اجابت مي کنند و بدوستي و اطاعت آنان مي پردازند، امام پاسخ داد: اينان «شيعه» نيستند، بلكه در زمره آنان اند.
18. عَنْ مُعاوِيَةَ بْنِ عَمّارٍ: عَنِ الْإِمامِ الصَّادِِقِ قُلْتُ لَهُ - عليه السّلام - : رَجُلٌ راوِيَةٌ لِحَدِيثِکمْ يَبُثُّ ذلِک فِي النَّاسِ وَ يَشُدَّهُ فِي قلُوبِ شِيعَتِکمْ وَ لَعَلَّ عابِداً مِنْ شِيعَتِکمْ لَيْسَتْ لَه هذِهِ الرِّوايَةُ، أَيَّهُما أفْضَلُ؟ قالَ: الرَّاوِيَةُ لِحَدِيثِنا.
«الکافي، ج 1، ص 33»
معاويه بن عمار مي گويد: به امام صادق - عليه السّلام - گفتم: شخصي احاديث و احکام شما را در ميان مردم تبليغ مي کند و در دل شيعيان شما آنها را جاي مي دهد و مردي هم از شيعيان شما تنها به عبادت مي پردازد، کداميک از اين دو برترند؟ امام پاسخ داد: کسي که احاديث ما را در دل شيعيان ما جاي مي دهد، از هزار عابد برتر است.
19. قالَ أمِيرِ الْمُؤْمِنينَ - عليه السّلام - لِقَنْبَرَ: يا قَنْبَرُ أَبْشِرْ وَبَشِّرْ وَاسْتَبْشِرْ فَوَاللهِ لَقَدْ ماتَ رَسُولُ اللهِ - صلَي الله عليه و آله - وَهُوَ عَلي اُمَّتِهِ ساخِطٌ إِلاّ الشِّيعَةَ.
«مشکاة الأنوار، ص 93»
أميرالمؤمنين - عليه السّلام - به قنبر فرمود: اي قنبر بشارت تو را و بشارت ده به ديگران و خوشحال باش که پيامبر - صلَي الله عليه و آله - از دنيا رفت در حالي که بر امت خود خشمناک و آزرده خاطر بود، جز از شيعه.
20. عَنْ أبِي عَبْدِاللهِ - عليه السّلام - قالَ: أَلا وَإِنَّ لِکلِّ شَيْءٍ جَوهَراً وَجَوهَرُ وُلْدِ آدَمَ مُحَمَّدٌ - صلَي الله عليه و آله - وَنَحْنُ وَشِيعَتُنا بَعْدنا حَبَّذا شِيعَتَنا ما أقْرَبَهُمْ مِنْ عَرْشِ اللهِ عَزَّ وجَلَّ وَ أحْسَنُ صُنْعِ اللهِ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ ... .
«الكافي، ج 8، ص 214»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: آگاه باشيد که براستي هر چيزي را گوهري است و گوهر فرزندان آدم محمّد - صلَي الله عليه و آله - است و پس از آن حضرت، ما و شيعيان ما هستيم. خوشا بر شيعيان ما که نزديکند به عرش خداي عزّوجل و چه نيکو است رفتار خداي عزّوجلّ نسبت به آنان در روز قيامت. به خدا سوگند اگر بر مردم گران نمي آمد و خود شيعيان را خودبيني فرا نمي گرفت، فرشتگان رو در رو به آنها سلام مي کردند.
21. عَنْ أبِي عَبْدِاللهِ - عليه السّلام - قالَ: ... وَاللهِ ما مِنْ عَبْدٍ مِنْ شِيعَتِنا يَتْلُو الْقُرْآنَ فِِي صَلاتِهِ قائِماً إِلاّ وَ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ وَ لَاقَرَأَ فِي صَلَوَاتِهِ جَالِساً إِلَّا وَ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ خَمْسُونَ حَسَنَةً ... .
«الكافي، ج 8، ص 214»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: به خدا سوگند هيچ بنده اي از شيعيان ما نيست که قرآن را ايستاده در حال نماز بخواند جز آنکه در برابر هر حرفي از آن صد حسنه باو دهند و اگر نشسته در نماز قرآن بخواند براي هر حرفي پنجاه حسنه به او دهند و شخص خموش از شيعيان ما ثواب قرآن خواندن مخالفين را دارد. به خدا سوگند در بستر خود خفته ايد و مزد مجاهدان (در راه خدا) را داريد و هنگامي که در نماز هستيد ثواب صف بستگان در راه خدا را داريد.
22. عَنْ أبِي عَبْدِاللهِ - عليه السّلام - قالَ: ... أَنْتُمْ وَ اللَّهِ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ نَزَعْنا ما فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلى سُرُرٍ مُتَقابِلِينَ إِنَّمَا شِيعَتُنَا أَصْحَابُ الْأَرْبَعَةِ الْأَعْيُنِ عَيْنَانِ فِي الرَّأْسِ وَ عَيْنَانِ فِي الْقَلْبِ ... .
«الكافي، ج 8، ص 214»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: شماييد (شيعيان) به خدا قسم آن کساني که خداي عزّوجلّ درباره شان فرمود: «کينه اي که در سينه شان بوده کنده ايم و برادرانه بر تختها روبروي هم هستند» (سورة حجر، آيه 47)، براستي که شيعيان ما چهار چشم دارند، دو چشم در سر، دو چشم در دل، آگاه باشيد که همه اين گونه اند ولي خداي عزّوجلّ چشم هاي شما را بينا کرده و چشم هاي آنان را کور کرده است.
23. عن أَبي عَبْدِاللهِ - عليه السّلام - قال: شِيعَتُنا أَهْلُ الْهُدي وَ أَهْلُ التُّقي وَأَهْلُ الْخَيْرِ وَأَهْلُ الإيْمان وَأَهْلُ الفَتْحِ وَالظَّفَرِ.
«روضة المتقين، ج 12، ص 78»
امام صادق - عليه السّلام - فرمود: شيعيان ما اهل هدايت و تقوي و اهل خير و نيکي و اهل ايمان و اهل فتح و ظفرند.
