حداقل پشتوانه براى انتساب يك جمله به يك كتاب 3 امتياز تعيين مىشود كه يا از تأييد 3 نسخه بر مىخيزد يا از تأييد 2 نسخه كه يكى از آنها كهنترين است. انتخاب اين عدد به دلايل آتى است:
1) با توجه به تعدد نسخههاى يك اثر مانند عينالحيات چه در زمان مؤلف و چه در سالهاى نزديك پس از درگذشت او، پذيرش جملهاى كه تنها در يك نسخه كامل موجود است به دور از احتياط است. اگر جملهاى واقعا در متن اثر موجود بوده است چرا در چند نسخه كامل آن نيست و تنها در يك نسخه به چشم مىخورد. با توجه به آنچه در بند 15 آمد، احتمال انتساب يك قرائت، تك نسخهاى به مؤلف 50 درصد است كه با احتمال عدم انتساب آن برابرى مىكند. بنابراين صحبت از ذرهاى انتساب آن به مؤلف بدون دليل خواهد بود.
2) براى دو نسخه با 2 امتياز نيز احتمال انتساب 75 درصد است اما از يك سو احتمالى فوقالعاده نيست و از سوى ديگر با اين ضابطه نمىتوان مطمئن بود كه تحريف يك نسخه كهن به يكى از نسخههاى جديدتر راه نيافته باشد. بنابراين بيم آن مىرود كه با ضابطه 2 امتياز، جملاتى را بپذيريم كه از مؤلف نيستند.
3) درباره پشتوانه 3 امتياز، نه تنها احتمالى قابل توجه - برابر 5/87 درصد - براى انتساب به مؤلف موجود است بلكه وجود 3 نسخه جديدتر، احتمال نگارش هر 3 نسخه را از روى يك تحريف كهنتر به نحو چشمگيرى كاهش مىدهد يا وجود يك نسخه كهنتر و يك نسخه جديدتر، اين احتمال را منتفى مىسازد. هر يك از اين دو نسخه (يك نسخه كهنترين و يك نسخه جديدتر) مؤيد عدم تحريف در ديگرى هستند.
