با توجه به آنچه در سه بند پيش آمد، به كهنترين نسخه در ميان پشتوانههاى يك قرائت و قرائت رقيب، و نسخههاى كهن بعد از وى 2 امتياز و به ديگر نسخهها 1 امتياز تعلق مىگيرد و امتياز هر قرائت، و در نتيجه احتمال انتساب آن به مؤلف، به اين نحو تعيين مىشود. براى نمونه اگر قرائتى داراى 3 پشتوانه اقدم متوالى و 2 پشتوانه عادى، و قرائتى ديگر داراى 6 پشتوانه عادى باشد، قرائت نخست از 8 امتياز (1+1+2+2+2) و قرائت ديگر از 6 امتياز برخوردار است. بنابراين قرائت نخستين گزينش مىشود.
اهميت به كهنترين نسخه و توالى نسخههاى اقدم مىتواند تغييرهاى انجام يافته در طى زمان را مشخص سازد و پشتوانه بيشتر را به قرائتهاى اصيل ببخشد.
آنچه درباره نحوه امتيازدهى قرائت و گزينش آمد در مورد گزينش ترتيب جملات در جزء و كل نيز صادق است.
