در حالت فوق اگر يك قرائت، علاوه بر كهنترين نسخه در برابر نسخههاى رقيب، داراى پشتوانه از آن نسخه باشد كه پس از نسخه اقدم، كهنترين است، به نسخه اخير نيز امتيازى ديگر علاوه بر امتياز ديگر نسخهها تعلق مىگيرد، زيرا علاوه بر آن ويژگى كه در بند پيش درباره نسخههاى اقدم گفته شد اين نسخه قابليت آن را دارد كه در تساوى امتيازهاى دو قرائت كه با وجود نسخه اقدم ايجاد شده است، وجهى براى ترجيح قرائت خود باشد.
علاوه بر همه اينها توالى نسخههاى اقدم حاكى از قرائتى اصيل است كه مرور زمان آن را در نسخههاى بعد به قرائتى ديگر تغيير داده است.
بنابراين به هر يك از نسخههاى اقدم متوالى كه پشتوانه يك قرائت باشند 2 امتياز تعلق مىگيرد، حتى اگر اين تعدد توالى، بيش از دو مورد باشد.
آنچه درباره قرائتها گفته شد در مورد ترتيب و جايگاه جملات نيز صادق است.
