بعضى نقل كرده اند: امام على (ع ) ساعاتى قبل از شهادت به حسن و حسين (ع ) چنين وصيت كرد: پس از آن كه از دنيا رفتم ، مرا در ميان تابوت بگذاريد سپس از خانه بيرون آوريد عقب تابوت را بگيريد ولى جلو تابوت خود به خود حمل مى شود، مرا به سرزمين غرى (نجف ) حركت دهيد، در آنجا سنگ سفيد بسيار درخشانى مى بينيد، همان جا را حفر كنيد، لوحى مى بينيد، آن را برداريد و مرا در آن جا دفن كنيد.
پس از آن كه آن حضرت اواخر شب 21 رمضان به شهادت رسيد، جنازه او را امام حسن (ع ) با كمك برادران غسل داد، و حنوط و كفن نموده و نماز خواندند و سپس در ميان تابوت گذاشتند، دنبال تابوت را بلند كرده ، جلو تابوت خود بلند شد و حسن و حسين (ع ) و عبدالله بن جعفر و محمد حنفيه (همين چهار نفر) شبانه جنازه را به سرزمين نجف آوردند، ناگهان در آن جا سنگ سفيد درخشانى يافتند، آن را از جا كندند، ناگهان لوحى پيدا شد كه در آن نوشته بود:(اين قبرى است كه نوح (ع ) آن را براى على بن ابى طالب (ع ) ذخيره كرده است ) جنازه را همان جا به خاك سپردند و زمين قبر را همواره ساخته و به كوفه بازگشتند).
و از امام صادق (ع ) روايت شده كه اميرمؤ منان (ع ) به امام حسن (ع ) فرمود: براى من چهار قبر در چهار محل حفر كن : 1 در مسجد كوفه 2 در رحبه (صحن مسجد يا ميدان كوفه ) 3 نجف 4 در خانه جعدة بن هبيره ، تا كسى از قبر من مطلع نشود.
اين وصيت براى آن بود كه قبر مقدس آن حضرت از دستبرد و نبش و اهانت دشمنان كينه توز على (ع ) محفوظ بماند.
جنازه آن حضرت را شبانه به طور مخفى ، چهار نفر (حسن ، حسين ، محمد حنفيه و عبدالله بن جعفر) بر داشتند و به خاك سپردند، و طبق بعضى از روايات ، قبر آن حضرت تا زمان امام صادق (ع ) و به قولى تا زمان هارون الرشيد پنهان بود.
436-اعلام الورى ، ص 202؛ اصول كافى ص 458
