شب جمعه و شب نوزدهم ماه رمضان سال چهلم هجرت ، آخرين شب عمر امام على (ع ) بود، امام حسن (ع ) مى گويد: همراه پدرم على (ع ) به سوى مسجد رهسپار شديم . پدرم به من فرمود: (پسرم ! امشب لحظه اى چرت مرا فرا گرفت ، در همان لحظه رسول خدا (ص ) را ديدم ، عرض كردم : (اى رسول خدا، چيست اين مصائبى كه از ناحيه امت تو به من رسيده است ؟ كه آنها به راه عداوت و انحراف افتاده اند).
رسول اكرم (ص ) به من فرمود: ادع عليهم : (آنها را نفرين افتاده اند).
من امشب در مورد اين امت (منحرف ) چنين نفرين كردم .
اللهم ابدلنى بهم خيرا منهم و ابدلهم بى من هو شر منى
(خدايا به عوض آنها، ديدار و هم نشينى با خوبان را نصيب من گردان ، و به عوض من ، بدان را بر آنها مسلط كن ).(366)
سحرگاه همان شب نفرين امام على (ع ) به استجابت رسيد.
366-اقتباس از شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ج 6 ص 131
