سپس زهرا(س ) وصيتهاى خود را كرد، و با وضعى جانسوز از دنيا رفت ، على (ع ) طبق وصيت زهرا(س ) شبانه او را غسل داد و كفن كرد و نماز بر او خواند و او را به خاك سپرد، وقتى كه قبر را با خاك پوشاند (هاج به الحزن ...) اندوه آن حضرت را فرا گرفت ، قطرات اشكهاى چشمش بر گونه هايش مى ريخت در حال روى خود را به طرف قبر رسول خدا(ص ) كرد(252) و چنين گفت :
السلام عليك يا رسول الله غنّى وعن النتك النّازلة فى جوارك ، و السّريعة اللّحاق بك ، قلّ يا رسول اللّه عن صفيّتك صبرى ، ورقّ عنها تجلدى الا انّ فى التّاءسّى لى بعظيم فرقتك وفادح مصيبتك موضع تعزّ...
(سلام بر تو اى رسول خدا(ص ) از جانب خودم و دخترت كه هم اكنون در جوارت فرود آمده و به سرعت به تو پيوسته است ، اى پيامبر خدا! صبرم از فراق دختر برگزيده ات ، كم شده و طاقتم از دست رفته است . ولى پس از روبه رو شدن با فاجعه عظيم رحلت تو، گذاشتم و هنگام رحلت ، سرت بر سينه ام بود كه روح تو پرواز كرد (انّا لله و انّا اليه راجعون )
اى پيامبر، امانتى كه به من سپرده بودى ، به تو برگردانده شد، اما اندوه من هميشگى است ، و شبهايم را با بيدارى به سر مى برم ، تا اينكه به تو بپيوندم ، به زودى دخترت تو را آگاه خواهد كرد، كه امت به به ستم كردن ، هم راءى شدند، چگونگى حال را از وى بپرس ... سلام من بر هر دو شما سلام وداع كننده ، نه سلام كسى كه خشنود يا خسته دل باشد، و اگر در كنار قبرت بمانم ، نه از آن جهت است كه به وعده خداوند در مورد پاداش صابران سوء ظن داشته باشم )(253)
253-نهج البلاغه ، خطبه 202.
