اميرالمؤ منين على (ع ) در سخنى به عمر گفت :
(... و اين آتشى است كه شما در خانه ام برافروخته ايد تا من ، فاطمه (س ) دختر رسول خدا (ص )، فرزندانم حسن (ع ) و حسين (ع ) و زينب (س ) و ام كلثوم را بسوزانيد.)(116)
نامه معاويه به على (ع ) و پاسخ آن حضرت به او دلالت دارد كه رفتار خشونت آميزى بر ضد على (ع ) به كار گرفته و او را به زور براى بيعت ، آوردند.
معاويه گفت : على (ع ) در بيعت با خلفا تاءخير كرد. پس او را همچون شتر مهار شده براى بيعت مى راندند تا به اكراه بيعت كرد.(117)
معاويه به على (ع ) گفت : تو به ابوبكر حسادت كردى و بر او رشك بردى ، و در صدد تباهى او بر آمدى ، و در خانه ات نشستى ، و گروهى از مردم را اغوا كردى تا در بيعت با ابوبكر تاءخير كردند... هيچ يك از خلفا نبود مگر اين كه تو به واسطه رشك و حسد بر او ستم كردى ، و در بيعت با او تاءخير نمودى ، تا اين كه تو را همچون شتر بينى مهار كرده ، مى راندند تا به زور بيعت كردى .(118)
على (ع ) در پاسخ او نوشت : (و گفتى مرا چون شتر مهار كرده مى راندند تا بيعت كنم . به خدا كه خواستى نكوهش كنى ، ستودى ، و رسوا سازى ولى خود را رسوا نمودى . مسلمان را چه نقصان كه مظلوم باشد و در دين خود بى گمان ؟...)(119)
اين روايت دلالت دارد كه آنان وارد خانه على (ع ) شدند و او را به زور بيرون آوردند. اين بيانگر آن است كه حرمت زهرا (س ) را كه به تصريح روايات ، با تمام توان جلوى آنان ايستاد، رعايت نكردند، البته اين روايت تصريح نكرده كه آنان متعرض شخص زهرا (س ) شده باشند.
116- الهدية الكبرى ، ص 163.
117- فتوح بن اعثم ، ج 3، ص 474.
118- شرح نهج البلاغه ، ج 15، ص 186.
119- نهج البلاغه ، نامه 28، احقاق الحق ، ج 2، ص 369.
